Maandelijks: de postbode vertelt...
Maandelijks: de postbode vertelt... prive
De postbode vertelt...

Echte liefde

5 oktober 2022 om 17:18 Column

HARDINXVELD-GIESSENDAM Maandelijks kunnen de lezers van Het Kompas genieten van de avonturen van een Hardinxveldse postbode; de postbode vertelt...

Bij aankomst op het depot, kijk ik naar mijn hoek waar mijn postzakken staan en weet direct, dit wordt een loodzware dag, acht zakken post, dat wordt dus een paar keer terug fietsen. Het is nog droog, maar dat duurt niet zo lang en het begint te regenen, de hoeveelheid valt gelukkig mee, wel aardig wat wind. In een bepaalde straat kom ik een jonge vrouw tegen, die loopt te wandelen met al haar kinderen. Het weer is ondertussen opgeklaard en de zon schijnt. Ik kom haar vaker tegen ze heeft een mooi gezin en nummer vijf is op komst. Ze zegt, ”goedemiddag postbode”, en haar zoontje vraagt wat ik doe. ,,De postbode haalt de spinnenwebben weg”, zegt ze, omdat ik met een brief zwaai. Ik lach en zeg, ,,ja die zitten er nu genoeg. En ik heb geen zin om er met mijn gezicht in te lopen. Gaan jullie verhuizen, want ik zag dat bord bij jullie in de tuin. Wat jammer.” ,,Ja , we groeien eruit hè?” En ze lacht.

,,Hebben je kinderen trouwens al vakantie?“ Ze antwoordt: ,,Wij hebben deze winter al hard gewerkt.” Ze kijkt naar mijn gezicht en ziet dat ik het niet snap. ,,Ik geef mijn kinderen thuis les”, zegt ze. ,,Ow, wat knap”, zeg ik, ,,geen idee dat dat dat kon in Nederland.”

,,Ja, dat kan, er is hier in het dorp nog een gezin die dat doen en ik ben lerares van beroep.” We praten nog wat en ze vertelt dat haar kinderen haar ook overal mee helpen, daarom kost het haar weinig tijd. Want ze leert ze alles wat zijzelf in het huishouden nog moet doen, met een groot gezin, zelfs de kleinste van twee doet al mee. ,,En de vriendjes dan, missen ze dat niet?” ,,Ze spelen toch buiten met de andere kinderen”, zegt ze. ,,Nou, knap hoor, mijn respect heb je”, zeg ik. 

Een paar uurtjes verder, bijna op het einde van mijn wijk zie ik een rooie kater bij een voordeur zitten. Hij schrikt van mij en doet een paar stappen opzij en begint zich uitgebreid te wassen. Het heeft duidelijk goed gesmaakt, want op de grond liggen twee zakken, die kapot getrokken zijn door de kat. Ik kijk eens dichter bij het ene doorzichtige zakje en zie dat daar een flinke moot zalm in zit die al uit elkaar getrokken is en versnipperd half op straat ligt. Lol! Die heeft een heerlijk maaltje gehad en komt zo meteen voor de rest, denk ik. Jammer voor de bewoner, die gaat zijn vis missen, het kan ook niet een moot zalm onbeheerd aan een deurklink hangen. 

Bijna thuis, een van de laatste straten, ik stap een grindtuin in en voel dat ik ergens vol met mijn voet in ga staan. Nog geen minuut later ruik ik het al en weet genoeg. Verdorie! Eens in de zoveel tijd is het weer is raak, normaal heb ik er wel een oog voor en zie ze al ver van te voren liggen. Ik veeg mijn voet af aan de zijkant van de stoep, maar dat helpt ook al niet, de geur wordt nog penetranter. Dus maar naar huis en oude schoenen aan. Een klein poosje later ben ik klaar met mijn wijk en zie mijn schoen in de zon staan drogen, weer helemaal schoon geboend door mijn echtgenoot. Dat is echte liefde!

Postbode Juultje

advertentie
advertentie