De communicatie training

Laatst hoorde ik weer een reclame over een communicatie training. Tegenwoordig zijn er veel van dit soort cursussen en ongetwijfeld ook hier in de regio. Niks vreemds zou je zeggen, maar toch werd ik bij het horen hiervan heel onrustig en mijn gedachten voerden mij een jaar of acht terug in de tijd.

In die tijd heb ik één keer zo’n training gevolgd en dat was gelukkig de laatste. Op mijn toenmalige werk was er weer eens een budget over en de manager mailde of ik interesse had in een communicatie cursus. Mijn antwoord (“Nee” in het onderwerp; verder geen tekst) hielp me niet.

Dus ging ik voor dag en dauw met een aantal collega’s naar een tweedaagse training in Noordwijk. Het begon al om acht uur en bij aankomst brak er direct al lichte paniek uit omdat een van onze collega’s later zou zijn. 

Vanaf minuut één deed de organisatie alsof er een geheime formule voor kernfusie uitgelegd ging worden en dat het ontzettend belangrijk was dat niemand ook maar één seconde zou missen. De man was een uurtje later. Iets met soep, heet en opdienen.

Nadat de trainer had uitgelegd wat het doel van deze cursus was, drukte hij ons op het hart dat het ab-so-luut niet de bedoeling was dat anderen het cursusmateriaal in handen zouden krijgen. Hier gingen zaken gedeeld worden waar de WikiLeaks bij zouden verbleken!

Wat volgde waren twee dagen die pijnlijk lang duurden. Rollenspellen, domme gesprekken en daar dan weer vreemde kring evaluaties van. Dit alles om aan te tonen dat iedereen verschillend communiceert. Met de vriendelijke groeten van Stichting “Open Deur”

Het hoogtepunt én tegelijkertijd dieptepunt was een soort stoelendans waar iedereen op de klanken van Enya elkaar moest vragen iets positiefs in hun poesiealbum te schrijven.

Ik kan u hier in één zin de strekking van zestien (!) uur cursus uitleggen; Er zijn vier communicatie typen, te weten: promotor, controller en analist (ja ik weet dat ik vier zei, maar geen idee meer wat dat was). Ieder mens is één of meer van deze typen. Amen. Nou vooruit, twee zinnen dan.

Dit was in 2015 en misschien is er in die tijd veel veranderd, maar mocht u ooit, al dan niet vrijwillig, op zo’n training terechtkomen en deze dingen treffen… Ren dan! Zo hard als u kan en kijk vooral niet om. Het is nog niet te laat!

Gijsbert Ambachtsheer