Roemeense hereniging in Hardinxveld
Roemeense hereniging in Hardinxveld Aart Vermeij

Familiehereniging na 26 jaar

8 mei 2019 om 07:09 lokaal

H'VELD-G'DAM Bijna iedereen kent wel het tv-programma Spoorloos waarin mensen naar hun biologische ouders of andere familieleden zoeken. Minder sensationeel, maar wel indrukwekkend en emotioneel kunnen in Hardinxveld ook zonder tv mensen gevonden worden. Dit overkwam Alina Jimborean.

door Aart Vermeij

Het zien van een film waarin een jongen zijn biologische moeder vindt, zet het leven van Amy - een in Roemenië geboren vrouw die toen ze 6 maanden was door adoptie in Amerika belandde – helemaal op zijn kop. Het triggert Amy zó dat ze op zoek wil gaan naar haar roots. Het was haar bekend een zus in Amerika te hebben, die ze wel gesproken maar nooit gezien heeft. Ze vertelt deze Sara wat haar plan is en of zij gegevens heeft die de research makkelijker zal maken. Zelf blijkt ze nog een brief van haar moeder te hebben waarop nóg een naam staat; van een broer misschien? Ze vraagt de Facebookgroep The never vergotten Romanian children met haar aangeleverde gegevens op zoek te gaan naar haar familie.

Al twee dagen na de film is er het moment dat Amy nooit zal vergeten: ,,Er is een broer genaamd Lucian in Roemenië gelokaliseerd." Deze vertelt dat ze in Amerika nóg een zus heeft die op haar 11e ter adoptie was afgestaan: Katalina en slechts 30 miles van haar vandaan woont. Achteraf blijkt zelfs dat de adoptiefvader van Amy les gaf op de school waar Katalina heeft gezeten. Ongelooflijk, maar daarmee is het nog niet klaar. Lucian laat tevens weten dat ze nog een zus en een broer in Roemenië heeft en één zus in ... Nederland en wel in Hardinxveld.

Hier woont Alina Jimborean, opgegroeid in een kindertehuis in Roemenië en later via Italië met haar zoontje in Hardinxveld terechtgekomen. Zij heeft haar moeder al eerder ontmoet en wist in ieder geval dat ze 2 broers en een zus had in Roemenië. Die zus Liona zat in het zelfde kindertehuis als Alina, zij zorgde voor dit meisje en deze was dol op Alina. Verschillende mensen zeiden daar dat ze veel op elkaar leken. Pas jaren later kreeg ze van haar moeder te horen dat ze echt zussen waren. Lucian informeert ook háár over de drie zussen in Amerika. Wat haar wel even van haar stuk brengt.

Via sociale media wordt er daarna druk met elkaar gecommuniceerd en plannen gesmeed. Niet iedereen is in staat naar Nederland te komen. Maar op 27 april gaat Alina met haar zoontje op weg naar Schiphol en kan daar haar zussen Katalina en Amy ontmoeten. Aan het eind van de middag arriveren ook moeder en haar broer in Hardinxveld. Moeder sluit na 26 jaar Katalina en Amy in haar armen. Die avond bereidt zij een Roemeense maaltijd voor haar kinderen.

Er volgen dagen waarin gehuild en gelachen wordt, vragen gesteld en antwoorden gegeven. Gewoon onder elkaar. Bovendien genieten zij van bijzondere plekken in Nederland, de kerk van Alina, het bedrijf waar ze werkt en waar Alex naar de dagopvang gaat, de tafeltennisclub, maar ook het Anna Frankhuis en de molens in Kinderdijk. Alina's broer vertelt - zichtbaar ontroerd - dat hij het zo fijn vindt dat zijn zus in de kerk een fijne plek heeft gevonden, waar ook zij als familie hartelijk ontvangen werden en dat het een groot geschenk van God is dat ze zo bij elkaar konden zijn.

advertentie
advertentie