Molenaar Jaap: 'Ik zal hem nooit vergeten'

H'VELD-G'DAM In augustus gaat molenaar Jaap Hooghwerff de Tiendwegse Molen verlaten, na er zeventien jaar gewoond te hebben. De molen op de grens van Giessen-Oudekerk en Hardinxveld brengt een windvlaag van goede herinneringen met zich mee. Jaap en zijn vrouw Arna vonden het tijd voor een nieuwe stap en verhuizen naar Almkerk, maar Jaaps liefde voor molens zal hij altijd houden.

,,Het hoogtepunt van al deze jaren was toch wel onze bruiloft. Vrienden hadden vlaggen opgehangen en schijnwerpers op de molen gezet. Dat was heel gaaf om te zien toen we terugkwamen", vertelt Jaap. Hij draagt al meer dan twintig jaar zorg voor de molen, en heeft er nu zeventien jaar gewoond. De laatste zeven jaren vergezeld door zijn vrouw Arna. ,,Iedere dag was een feestje. Er kwamen heel veel mensen uit de buurt hier op bezoek, zeker toen ik nog vrijgezel was. In de weekenden was het echt een gezellige boel'', vertelt Jaap. Arna benadrukt de gezelligheid in de winter: ,,Dan zaten we voor het kacheltje, met de kaarsjes aan en het mooie uitzicht. Heerlijk.''

Toen Jaap 25 was, had hij de Molenaarsopleiding bijna afgerond. ,,Ik weet nog dat ik langs de Torenweg reed en de Tiendwegse Molen zag. Ik vond hem prachtig maar dacht bij mezelf: 'Hier ga ik nooit wonen. Dit ligt veel te veel aan de rand van de Alblasserwaard.' Ik had destijds interesse in de Kooiwijkse Molen in Oud-Alblas, maar iemand anders was mij voor. Een halfjaar later ben ik door de SIMAV (Stichting tot Instandhouding van Molens in de Alblasserwaard, red.) gebeld. De eigenaar van de Tiendwegse Molen was overleden, dus er werd gezocht naar een nieuwe huurder. Van het één kwam het ander, en uiteindelijk werd Jaap tóch de nieuwe huurder. ,,De molen was helemaal uitgeleefd en bijvoorbeeld niet geïsoleerd. Je kon haast vanuit de stoel voelen waar de wind vandaan kwam. De eerste jaren heb ik zelfs geen stromend water gehad, dus moest ik steeds grote tonnen water halen bij de boer verderop. Ik heb de molen helemaal gerestaureerd en bewoonbaar gemaakt." De molen werkt nog steeds, maar is niet in functie. ,,In principe kan de molen de polder nog gewoon droogmalen, hij heeft een enorme capaciteit. Vroeger maalde ik zelf bijna elke dag, en de laatste tijd malen wij vaak op de zaterdag."

Jaap en Arna gaan verhuizen naar een groter huis in Almkerk. ,,Het voelt dubbel. Aan de ene kant hebben we het hier fantastisch, aan de andere kant hebben we ook een kans gekregen om een stap te zetten die ons verder brengt en ook beter is voor Arna's gezondheid", vertelt Jaap. Het zat er al wel een beetje aan te komen, volgens hem. ,,We zijn toch op zoek naar meer comfort." Arna vult aan: ,,Het afgelopen jaar was het niet altijd even comfortabel in de molen, vooral door de weersomstandigheden. We hadden in februari een paar weken achter elkaar alleen maar wind. Als het hier hard waait, voel je dat gewoon overal. Je ligt letterlijk te schudden in bed en er vallen stukken hout naar beneden." Het stel keek al langer naar een nieuw huis met grote opslagloodsen voor Jaaps eenmanszaak. ,,De makelaar belde. Hij had een woonterrein in Almkerk met een woon-werk bestemming. Vanaf dat moment is het allemaal heel snel gegaan", aldus Jaap.

Het zal gek zijn voor Jaap om afscheid te nemen. ,,Een heel groot gedeelte van mijn leven heeft zich hier afgespeeld. De natuur hier is zo mooi, ik heb hier prachtige dingen gezien." Zijn vrouw knikt: ,,Er gebeurt altijd wel wat. Dan loopt er opeens een aantal ontsnapte koeien hier, ligt er een schaap in de sloot of vliegt er een vogel door de schoorsteen." Arna is zeven jaar geleden met Jaap getrouwd en vanuit het centrum van Gouda hierheen verhuisd. ,,Het was enorm wennen. Vooral de storm vond ik echt vreselijk. De molen voelde zo kwetsbaar in die polder. Ik had eerst ook niks met molens, maar dat is nu wel veranderd. Ik kan nu zien wat voor zeilvoering een andere molen heeft, maar ik ben er niet ineens helemaal gek op geworden."

Volgens Jaap is het leven in een molen ook hard werken. ,,Je krijgt de hele natuur over je heen, en je bent eigenlijk altijd bezig. Je krijgt er echter ook heel veel voor terug. De liefde voor molens zal ik altijd houden." Wat hij het meest gaat missen? ,,De ruimte om ons heen, en de koeien. Ik heb een voorliefde voor koeien en het was altijd leuk als de boer appte dat de koeien weer de wei in zouden gaan. Het boerenleven hebben wij verder ook altijd mooi gevonden."

Het is nog niet bekend wie in de molen komt te wonen. De stichting bepaalt dit en er staat een aantal kandidaten op een lijst. ,,Ik weet nog niet of ik later nog eens terug ga naar de molen. Alles zal dan anders zijn en het is dan niet meer mijn plekje." Voor Jaap is het allerbelangrijkste dat de molen in tact blijft. ,,Het zou mij veel voldoening geven als ik later langs zou fietsen en zou zien dat de molen er goed bijstaat en lekker aan het malen is. Dan weet ik dat het goed is."