'Je vijand kon je buur zijn'

H'VELD-G'DAM In Het Kompas Hardinxveld-Giessendam om de week aandacht voor een medeburger uit Hardinxveld-Giessendam: Ha-Gi Medeburger. In deze rubriek maakt de lezer nader kennis met inwoners uit Hardinxveld-Giessendam die niet geboren zijn in Nederland. Deze week wordt deze rubriek verzorgd door Aart Vermeij, voor de laatste keer gepubliceerd. Deze week het verhaal van Mohammad Alokla (31 jaar). ,,De moeilijkste periode was in Nijmegen waar ik 5 maanden moest verblijven in een tent: vreselijk."

Wanneer en waar ben je geboren?

Op 16 juni 1986 ben ik geboren in Damascus - Syrië.

Wat was de reden dat je naar Nederland kwam en hoe is die reis gegaan?

Zolang ik studeerde kon ik uit het leger blijven. Maar op een gegeven moment besliste de overheid dat iedereen die jonger was dan 42 als soldaat het leger moest gaan dienen. Je vijand kon zomaar je buren zijn, daar wilde ik niet aan meewerken.

Ik ben toen uit Syrië gevlucht. Daar moest ik mijn vrouw en mijn zoontje van 1 ½ maand achterlaten en afscheid nemen van mijn moeder. Dat was heel emotioneel, de gedachte dat je haar misschien nooit meer zou zien, was ondragelijk voor mij.

Via Libanon vloog ik naar Turkije. Daar in een klein bootje naar Griekenland, vandaar naar Macedonië, Servië, Kroatië, Oostenrijk en Duitsland. Tenslotte kwam ik per trein in Amsterdam aan.

Toen je in Nederland kwam, hoe was het vervolg?

Nog dezelfde dag dat ik in Amsterdam aankwam, reisde ik naar Ter Apel, daarna naar Assen, Veenhuizen, Nijmegen, Deventer, Budel, Breda en tenslotte kwam ik op 26 juni 2016 in Hardinxveld-Giessendam aan. De moeilijkste periode was in Nijmegen waar ik 5 maanden moest verblijven in een tent: vreselijk.

Als je terugkijkt wat denk je dan?

Aan het achterlaten van mijn moeder, mijn vrouw en kind. Daarom was die eerste periode heel moeilijk hier. Maar ook aan de keuze die mijn vriend en ik hadden gemaakt om naar Nederland te gaan. We hadden gehoord dat het proces in Nederland veel sneller gaat dan in andere landen. Het was een goede keuze: de Nederlanders zijn veel vriendelijker dan de Duitsers.

Noem eens wat verschillen tussen je geboorteland en Nederland?

De mensen eten hier altijd op een bepaalde tijd, in Syrië eet je wanneer je honger hebt. Vrouwen hebben hier ook meer vrijheid. Het idee dat een meisje van achttien jaar op zichzelf zou gaan wonen is in Syrië ondenkbaar. Alleenstaande vrouwen wonen zo wie zo nooit alleen. Er zijn altijd wel ouders, een zus of een broer waar je terechtkunt.

De overheid gaat hier met respect met de mensen om. Dat is echt niet het geval in Syrië. Als je hier een politieagent ziet, voel je je veilig, in tegenstelling tot Syrië.

Wat vind je moeilijk in Nederland?

Ik vind de taal moeilijk, ik kan beter schrijven dan spreken. De grammatica heb ik goed onder de knie.

Veel vrienden heb ik hier niet, maar wel een paar fijne Nederlandse:

Cor, hij was mijn coach en Kees mijn maatschappelijk begeleider.

Wat vind je bijzonder/mooi in Hardinxveld?

Ik was in veel dorpen en steden in Nederland voor ik mijn verblijfsvergunning kreeg, maar in Hardinxveld zijn de mensen het behulpzaamst en aardigst. Een heel rustig dorp ook. In de kleinste dorpjes van Syrië is het drukker dan hier. Het is hier heel stil, een beetje saai, maar wel beter voor de kinderen.

Wat mis je hier?

In eerste instantie mijn vrouw en kind, maar die zijn gelukkig in 2017 naar Nederland gekomen. Maar ook mijn moeder. En… de bergen.

Welke talen spreek je?

Arabisch, Engels en nu alweer aardig Nederlands

Heb je hobby's?

Ik wandel en loophard langs de rivier,

Zou je vrijwilligerswerk willen doen?

Ik heb vrijwilligerswerk gedaan in de Parel, op de taalschool, maar die is nu gestopt. Ik werk als het nodig is als tolk bij Vluchtelingenwerk en werk nu in Museum de Koperen Knop in de tuin. Dat vind ik heel leuk en goed voor het Nederlands spreken.

Had je werk in geboorteland?

Ik werkte als manager bij het ministerie van financiën. Eerst gewoon medewerker en na 2 jaar had ik de leiding over 18 medewerkers. Dit werk heb ik 6 jaar gedaan. Ik heb rechten gestudeerd in Damascus.

Wat voor werk zou je hier graag willen doen?

Ik weet het eigenlijk nog niet. Ik zou wel gewoon aan het werk willen gaan en ondertussen met de studie verder vervolgen. Mijn hand wil ik niet onnodig ophouden.

[Zou je hier altijd willen wonen?[

Ik weet het eigenlijk niet; het hangt ook af hoelang de oorlog duurt, het gaat er rond Damascus weer hevig aan toe. Als je hier dan lang verblijft, wil je misschien niet meer weg.