Mooie vergankelijkheid

H'VELD-G'DAM In deze tweewekelijkse rubriek gaat Walter Leendertse op bezoek bij verschillende mensen die (semi) professioneel hun expressie op verschillende manieren uiten. Deze week nemen zijn we te gast in het atelier van Marijke Bongers; ze heeft nogal wat garen op haar klos.

door Walter Leendertse

Waar veel kunstenaars in deze rubriek aangeven dat het kunst maken met de paplepel is ingegoten, is dat bij Bongers niet zo. ,,Ik weet niet waar het vandaan komt," aldus Bongers. ,,Niemand bij ons thuis deed iets met kunst dus met mijn keuze voor de kunstacademie ben ik een vreemde eend in de bijt."

Bongers kwam vroeger wel vaak bij haar oom en tante – beide kunstenaar - waar ze het kunstvak ontdekte. Tegelijk raakte ze enorm geïnteresseerd in mode en keek ze veel kostuumdrama's. Vaak zaten er in die series romantische scènes waarin de acteurs zich uitkleedden: ,,Ik vond die scènes fantastisch," vertelt Bongers. ,,Dan kon ik me helemaal verliezen in de verschillende lagen kleding en was ik alleen maar bezig met hoe de naden van de onderjurk liepen en hoe het korset was opgebouwd."

Gaandeweg haar carrière raakte Bongers geïnspireerd door verschillende kunstenaars waaronder Marina Abramovic. ,,Zij maakt controversieel werk, maar wel met een goede boodschap," doceert Bongers. Bongers probeert in haar werk altijd iets te laten zien van de mooie, poëtische kant van vergankelijkheid. ,,Vaak wordt vergankelijkheid geassocieerd met iets negatiefs, terwijl er ook een hoopvolle boodschap in ligt. Vanuit iets ouds of vergankelijks kan ook weer iets moois en nieuws ontstaan."

Naast het thema 'vergankelijkheid' maakt Bongers graag sociale, interactieve kunst: kunst waarbij de bezoeker zelf meewerkt aan het kunstwerk. Het Huis van inspiratie vroeg Bongers mede om die reden om mee te werken aan de expositie 'Voor de draad ermee'. Ze bedacht twee installaties waarbij de bezoekers zelf aan de slag kunnen. Als rode draad liet ze het thema "Labels" door de werken lopen. ,,In deze tijd hebben we veel met labels te maken," legt Bongers uit. ,,Letterlijke labels zoals wasvoorschriften of etiketten, maar ook figuurlijke labels die we maar al te graag op onze medemens of onszelf plakken." In de bibliotheek hangt een werk waarbij bezoekers zelf een label kunnen ophangen met daarop een advies voor de oudere (als jongere) of jongere (als oudere) medemens. Voor in het Gorcums Museum maakte ze een werk waar bij de bezoekers een draad krijgen die ze langs verschillende eigenschappen - labels - moeten laten lopen, waardoor er van elke bezoeker een unieke grafiek ontstaat.

Volgens Bongers heeft ze vooral de belangen van verschillende groepen proberen samen te brengen in haar werken. Ze mocht ook een textiellab inrichten van de curator: ,,Dat vond ik zelf een mooie toevoeging. Ik vind het belangrijk dat mensen de stoffen kunnen voelen. Wat je voelt is namelijk niet altijd wat je ziet. Ik hou ervan om samen met mensen bezig te zijn en het gesprek aan te gaan; dit is een uitgelezen kans!" Bongers zal zelf ook met enige regelmaat in het textiellab te vinden zijn om te experimenteren. Kijk voor meer info op de agenda van: www.ecotextilestudio.nl