Slapend dienstverband; wakker worden

Dirk werkt al sinds 1969 voor zijn werkgever. Hij is dus met recht een trouwe werknemer. In maart 2017 raakt hij volledig arbeidsongeschikt wegens geconstateerde kanker. Die situatie verbetert niet. Integendeel. In maart 2019 wordt aan hem een zogenaamde IVAuitkering toegekend (een vorm van WIA). Op dat moment loopt voor de werkgever ook de loondoorbetalingsverplichting bij ziekte af. Deze duurt namelijk normaal gesproken 2 jaar.

Bij beëindiging van het dienstverband van Dirk zou de werkgever een transitievergoeding moeten betalen. Dat voelt voor de werkgever erg onrechtvaardig: hij heeft tenslotte al 2 jaar het loon van Dirk doorbetaald… Daarom beëindigt hij het dienstverband van Dirk niet. Op die manier kan hij de transitievergoeding besparen. Zo ontstaat een slapend dienstverband.

Per 1 april 2020 wordt een nieuwe wet van kracht die ziet op het hiervoor geschetste probleem. De wetgever vindt aan de ene kant dat een werknemer recht heeft op een transitievergoeding bij beëindiging na langdurige arbeidsongeschiktheid. Aan de andere kant voelt de wetgever mee met de werkgever die al veel geld heeft betaald aan de zieke werknemer. Daarom wordt een compensatieregeling in het leven geroepen. De werkgever moet bij beëindiging wel de transitievergoeding betalen, maar kan deze terugvragen bij het UWV.

Terug naar de situatie van Dirk. Dirk zal in december 2019 de AOWleeftijd bereiken. In dat geval vervalt zijn recht op transitievergoeding. Hij ziet de zak met geld (van in zijn geval € 81.000,) al in rook opgaan. Daarom start hij een kortgedingprocedure tegen zijn werkgever. Hij vindt dat de werkgever zijn dienstverband moet beëindigen.

Dirk heeft sinds kort de wind mee. Door de Hoge Raad (de hoogste rechterlijke instantie bij arbeidsrecht) is vorige maand namelijk uitgemaakt dat een werkgever een dienstverband in de regel móet beëindigen. Dat valt onder goed werkgeverschap. Dat is pas anders als de werkgever een gerechtvaardigd belang heeft bij het voortduren van het dienstverband. Zo zijn de slapende dienstverbanden dus wakker geschud.

In het geval van Dirk bepaalt de kantonrechter in kort geding dat het dienstverband van Dirk moet worden beëindigd. De werkgever heeft niet aannemelijk gemaakt dat hij (bijvoorbeeld) in grote financiële problemen komt als hij de hoge transitievergoeding moet betalen. Toch wordt de werkgever wat gespaard: hij hoeft de transitievergoeding pas uiterlijk op 1 juli 2020 te betalen. Als de werkgever nalaat het dienstverband te beëindigen, bepaalt de kantonrechter dat een dwangsom tot € 81.000,- betaald zal moeten worden. Ook op die manier wordt de werkgever de pas afgesneden.

Moraal van het verhaal: werknemers met slapende dienstverbanden kunnen hun werkgever ertoe zetten hun dienstverband te beëindigen. De 'slapende' werknemer moet daarvoor wel zelf wakker worden. Beëindiging volgt niet vanzelf. Werkgevers moeten bij betaling van de transitievergoeding wel heel secuur zijn: de regels voor compensatie zijn erg verfijnd.

mr. Bertjan Agteresch - 0184 61 89 74 - agteresch@bvd-advocaten.nl - www.bvd-advocaten.nl

BVD advocaten is elke dag bereikbaar van 8.30 uur tot 17.30 uur.