‘Je krijgt er zoveel voor terug’

27 juni 2007 om 00:00 Nieuws

Parelmoer is een textiele werkgroep voor mensen met een verstandelijke beperking. Eens per maand komen ze bijeen in de Rehobothschool om te knutselen, naaien of breien onder begeleiding van Hillie den Besten en Wies Bakker. De samenstelling van het groepje is in de loop der jaren een beetje veranderd, vandaar dat het tijd werd voor een reünie. Op de vraag ‘Wat gaan jullie doen op deze speciale dag?’ barst het gekakel los. Dat is nog een verrassing. Niemand behalve de leiding weet het. Hillie en Wies zorgen gauw voor afleiding door over de Efteling te beginnen. Daar zijn ze vorige maand naartoe geweest, met een overnachting in het hotel van het pretpark. Pret hebben ze zeker gehad. Suzanne laat het fotoboekje zien. Met Holle Bolle Gijs (,,Ik schrok me rot toen ik er een papiertje in gooide’’, zegt Cynthia.) de elfjes en Lange Jan.

Parelmoer viert 5-jarig bestaan met reünie H’VELD-G’DAM - Er klinkt een gezellige drukte vanuit het huis van Hillie den Besten. Het is heerlijk weer en de tuindeuren zijn opgeslagen. Cynthia, Marleen, Lisette, Suzanne en Ella zitten al klaar. Het wachten is nog op Jan Piet. Werkgroep Parelmoer bestaat vijf jaar en houdt een reünie bij Hillie, één van leidsters en intiatiefneemsters. ,,Je geeft ze iets, maar je krijgt er ook heel veel voor terug. Die koppies alleen al.’’

Jan Piet is inmiddels ook gearriveerd en Suzanne neemt het initiatief om het glas de heffen. ,,Proost!’’ Iedereen doet enthousiast mee met Cola of Sprite. Tijd om wat herinneringen op te halen. Marleen, Jan Piet en Suzanne, de deelnemers van het eerste uur, weten nog precies welke werkjes ze helemaal in het begin maakten: een ketting voor moederdag en een stropdas voor vaderdag. Deze middag staat er heel iets anders op het programma. ,,We gaan iets lekkers maken voor bij het tweede glaasje’’, onthult Hillie. ,,Je moet er een appeltje voor schillen, dat in een bladerdeeglapje vouwen, dan de oven in en dat lekker opeten.’’

De club zoekt een plekje rond de grote tafel. Er wordt direct gehakt met de kleine mesjes. Wies Bakker houdt het goed in de gaten. ,,Zo’n gevaarlijk klusje hebben we nog nooit gedaan, hè jongens!’’ Meestal wordt er met lapjes en draadjes gewerkt. ,,We leren ze verschillende technieken en ze maken soms verrassende dingen. Heel leuk om te zien hoe ze met de opdrachtjes omgaan. Daarin blijkt dan ook de verschillen in karakters. Ook nu met de appels. De één maakt heel precies minuscule blokjes en de ander denkt ‘grote halen gauw thuis’.’’

Hillie den Besten stelt in de keuken de oven vast in en vertelt over het ontstaan van het initiatief. ,,Het is vanuit de ouders gevraagd. Ik ben vakleerkracht textiel op de Rehobothschool en Wies komt uit de zorg. Die hielp mij op school toen haar kinderen daar nog op zaten. Het klikte gewoon tussen ons tweeën. Suzanne’s moeder stelde een dergelijk clubje voor en zo is het balletje gaan rollen, met steun van het PGB, persoonsgebonden budget.’’

Meer kinderen zijn nog altijd welkom. ,,We hebben wel eens reclame gemaakt, want er kunnen er best meer bij. Zouden we leuk vinden. Ze zijn allemaal heel zelfstandig, dus een groepje van 8 of 10 is geen probleem.’’ Belangstellenden kunnen contact opnemen met Wies (618339) of Hillie (615352).