Bijna twee ton voor sponsorloop
4 juli 2007 om 00:00 NieuwsVrijdagavond is er een kaarsenceremonie waarbij 1.500 kankerpatienten worden herdacht. Familieleden, vrienden en kennissen van overleden en zieke kankerpatienten steken een kaars aan om hun geliefden te gedenken. De waxinelichtjes worden in een witte papieren zak gezet en daarop worden de namen van de patienten geschreven. De lichtbundels vol spreuken zijn in een cirkel rondom het voetbalveld gezet. Een onbeschrijfelijk ontroerend moment. ‘Jouw liefde verlicht voor eeuwig onze ziel’ en ‘je strijd zal niet voor niets zijn, uiteindelijk zul je winnen’. Twee minuten doodse stilte. Het intense verdriet van de nabestaanden is op de gezichten af te lezen. Irma Kroon pakt een tissue uit haar tas en veegt driftig langs haar ogen. Haar man Joris slaat een arm om haar heen en trekt haar tegen zich aan. ,,Stil maar, meisje,” fluistert hij. Irma’s vader is drie jaar geleden overleden. Hij had maagkanker. ,,Op zo’n moment als dit zie ik hem weer voor me op zijn ziekbed. Zo mager en wit. Hij had veel pijn, maar was heel moedig,” vertelt Irma. ,,Mijn vader las veel uit de bijbel en zong psalmen op zijn sterfbed. Hij straalde toen hij door de engelen werd gehaald. Hij vertelde dat hij ze in een bundel van licht aan zag komen.” Door het verdriet heen spreekt ook de hoop. Vijftig survivors sterken dit sprankje hoop aan. Zij lopen vrijdagavond de eerste ronde en daarna starten de vijftig teams met de 24-uursloop. Dick Muilwijk vertelt trots dat zijn vrouw en dochters mee lopen. ,,Ze hebben met buurtgenoten een team samengesteld.”
Door Ditty van Drenth
Muilwijk helpt achter de schermen mee om alles op rolletjes te laten verlopen. Hij heeft de tenten waar de bezoekers kunnen overnachten opgezet en afgebroken. Mede-organisator Jan Verspuij is tussen alle bedrijven door een paar uur naar huis geweest om te slapen. Hij is moe van alle activiteiten maar toch ook heel voldaan en vooral onder de indruk van de inzet van alle betrokkenen. ,,Alle voorbereidingen komen volledig tot hun recht.” De kraampjes worden bemand door enthousiaste teamleden. De lopers en verkopers wisselen elkaar steeds af.
Ondanks de regenbuien en de storm blijven de wandelaars enthousiast op de been. Het veld verandert vrijdagavond al snel in een modderpoel. De organisatie is goed voorbereid. Toch kunnen de tegels en grasmatten niet voorkomen dat de wandelroute gedeeltelijk wordt omgelegd door het aangrenzende park.
Achthonderdvijftig lopers doen afgelopen weekend mee aan de SamenLoop voor Hoop. Het evenement wordt voor de tweede keer in Nederland georganiseerd. De eerste SamenLoop voor Hoop vond in Borger plaats. Een KWF-woordvoerster in de informatiestand vertelt dat de 24-uursloop volgend jaar hoogstwaarschijnlijk op vijf plaatsen in het land wordt gehouden. ,,De mensen voelen elkaar aan, omdat iedereen wel iemand met kanker kent en daar met elkaar iets aan wilt doen. Geld inzamelen voor meer onderzoek, zodat patienten de juiste medicatie kunnen krijgen.”
Gert Heikoop is het levende bewijs dat er leven na het krijgen van de gevreesde ziekte mogelijk is. Vijf jaar geleden was hij ziek. Hij weet als geen ander wat het betekent als je te horen krijgt dat je kanker hebt. ,,Je voelt je zo machteloos en die spanning is echt verschrikkelijk.” Hij zegt dat ‘dat gevoel’ niet te verwoorden is. ,,De hoop die je hier proeft is meer dan ik had durven dromen. Ik ken survivors die op hun laatste restje energie de ereronde meeliepen. Ze wilden er zo graag bij zijn, om met hun eigen ogen te kunnen zien waar alle vrijwilligers zich maandenlang op hebben voorbereid. Dat vind ik heel moedig, omdat ik weet hoe beroerd je je kunt voelen. Hoop doet leven en dat mag niemand ooit vergeten!”
