‘Het werkt enorm verslavend’

25 juli 2007 om 00:00 Nieuws

Met zijn Sunbeam toerwagen uit 1973, oftewel de Hillman Avenger Tiger, doet hij het zeker niet slecht tegen de klassieke Porsches, TVR’s en Ford Ecorts. In Chimay scheurde hij in de eerste race naar een elfde plaats en pakte hij veel punten die meetellen voor het VAS Historic Circuit. In de tweede race lag hij nog beter gepositioneerd, maar Maurice Visser nam de vele hobbels op het rustieke wegdek met iets te veel enthousiasme en verloor halverwege zijn complete uitlaatsysteem. De Hardixveldse coureur blikt toch met grote tevredenheid terug op het weekend. ,,Er staan auto’s lager op de ranglijst, waarvan ik nooit had gedacht dat ik die achter me zou kunnen houden. Maar door stabiel te racen pak je toch je punten. Ik hoop zo binnenkort de top tien te kunnen binnendringen. Vlak voor Chimay heb ik er noodgedwongen een veel snellere motor in moeten zetten en dat heeft heel goed uitgepakt. De eerste wedstrijd stond ik op een negentiende startplek en nu dwong ik in de training een elfde startplek af tussen veel snellere auto’s.’’

Coureur Maurice Visser nadert top tien H’VELD-G’DAM - Met 210 kilometer per uur scheuren door de smalle straten van het pitoreske Belgische dorpje Chimay met een Britse oldtimer. Hardinxvelder Maurice Visser krijgt er een kick van en geeft toe verslaafd te zijn. ,,Je krijgt een petrol head, zoals de Engelsen dat noemen. Het zit in je kop en gaat er nooit meer uit.’’

Door Caroline Voorbergen

Visser heeft bewust voor een Belgisch kampioenschap gekozen. ,, Het is een veel praktischer kampioenschap dan in Nederland en voor de sponsors maakt het niet veel uit, omdat veel Nederlanders toch wel naar Zolder en Spa gaan om de wedstrijden te bekijken. Het gaat altijd om grote A-evenementen, waarbij wij een onderdeel zijn van de Belcar-serie, een begrip in België. Hun concept is heel slim. Er zijn vijf of zes raceklasses in ondergebracht, die allemaal de naam Belcar dragen en zo meeliften met de Belcar Original, de hoofdserie. Wij staan bijvoorbeeld in het voorprogramma van de 24 uur van Zolder, een evenement met veel toeters en bellen, kermis, bandjes die optreden, enzovoort. Dan zit er 50.000 man op de tribunes. Dat is super. Er wordt ook veel meer samengewerkt. Wel zo slim, want dan pak je alle doelgroepen: de liefhebbers van de moderne formulewagens en de liefhebbers van de oldtimers. Dat hebben ze hier niet helemaal begrepen. In Zandvoort en Assen kijken ze de amateurklasse met de nek aan. Maar in België kennen ze geen arrogantie. Je kan net zo makkelijk van iemand van de Original klasse een krik lenen. En ‘s avonds met z’n allen een pint pakken in de kroeg.’’

In Chimay voelde Maurice Visser zich helemaal thuis. ,,Chimay is een stratencircuit dat jaar in jaar uit maar nét aan de internationale eisen voldoet. Voor ons zijn die smalle straatjes prachtig. Mooie bochten en maximale snelheid op de rechte stukken. Maar wel ruw asfalt, spoorvorming, hobbels. Heel intensief.’’ De adrenaline begint weer te stromen als hij er aan terugdenkt. Maar ook als hij de sfeer beschrijft gaan zijn ogen twinkelen. ,,Een heel weekend feest! Ook de coureurs zitten gewoon aan het Chimay-bier de avond voor de race als alle auto’s op het plein van het dorp moeten verschijnen. Ik vroeg nog terloops: ‘Is dat normaal hier? Staat er straks niet ergens politie, die ons laat blazen?’ Zeggen die Belgen: ‘Ah nee, de gendarmerie zit ook in de kroeg!’ ‘’

Maar het gaat Visser zeker niet alleen om de kick en de lol. Hij heeft ambitieuze plannen als coureur. ,,We werken nu met een heel team van 8 à 9 man. Dit is een jaar waarin we vooral routine aan het opbouwen zijn, met het team en met de auto. In de toekomst willen we er meer mee gaan doen met hulp van sponsors. Dan denk ik aan moderne auto’s in een andere klasse. Het zit nog niet direct in de planning, maar het is een mogelijkheid die we openlaten.’’ De oude vertrouwde Sunbeam zet hij echter nooit meer aan de kant. ,,Hier weet ik alles van en heb er veel materiaal van liggen.’’ Behalve deze praktische overwegingen komt er ook een stukje passie om de hoek kijken. Maurice heeft een verleden met het Britse toerwagentje. ,,Mijn ouders reden dit soort auto’s al. Er zat een dealer in Schelluinen, mijn geboorteplaats. Van Waalwijk, kennissen van mijn ouders. Daar liep ik als klein mannetje al door de werkplaats. Ook in Werkendam waar mijn opa en oma woonden zat een garage die die auto’s verkocht, Biesheuvel. Toen ik 18 werd en mijn rijbewijs had, kwam er toevallig net een Sunbeam te koop, het type dat ik altijd al wilde hebben. Tja, je raakt ermee besmet en komt er nooit meer vanaf.’’