Moderne herder iedere dag op pad

3 oktober 2007 om 00:00 Nieuws

Hagoort heeft 165 schapen onder zijn hoede. Zijn trouwe kameraden Tess en Sam vergezellen hem iedere dag. De twee honden reageren bliksemsnel op de Engelse commando’s van hun baas en zorgen dat de kudde de goede richting uit loopt. Hagoort kan rustig op tientallen meters van de kudde blijven staan. Sam waakt achter de kudde en Tess rent op een schaap af die te dicht bij de sloot komt en trekt hem met zijn bek naar achteren. De andere schapen grazen rustig door en knagen aan de distels en brandnetels en eten deze helemaal op. ,,We willen het onkruid op deze manier terugdringen. Daarnaast houden we de omgeving in de gaten en promoten we de regio,” vertelt Hagoort. Naast schaapherder is hij ook toezichthouder en natuurgids.

‘Een prachtig stukje natuurbeheer’ REGIO - Schaapherder is één van de oudste beroepen sinds mensenheugenis. Wie ‘deze vrijbuiters’ alleen nog op de heide waant, mag het dichterbij huis zoeken. Schaapherder Huug Hagoort trekt dagelijks met zijn kudde schapen door de velden in de regio. Zo nu en dan grazen ‘de Schoonebekers’ op de Smoutjesvliet (een kade langs de provinciale weg N216).

Door Ditty van Drenth

De Brandwijker voldoet ondanks zijn herdersstaf niet helemaal aan het nostalgische beeld van een herder. Hij heeft geregeld een mobiele telefoon aan zijn oor. De Dordtenaar? wordt regelmatig gebeld door herders uit heel Nederland. Ze wisselen hun ervaringen uit. Ondanks de preventieve behandeling tegen blauwtong is ook de kudde van Hagoort helaas niet vrij gebleven van dit virus. De herders hopen het beste er maar van.

Eén van de 25 herders

Er zijn ongeveer 25 schaapherders in Nederland en zij beheren 15 kudden. Hagoort hoedt samen met Sjako van Merwe de schaapskudde ‘Eiland van Dordrecht’. Van Merwe loopt voornamelijk met zijn schapen in de Biesbosch. ‘s Winters staan de dieren in de schaapskooi in de Biesbosch. Van Merwe en Hagoort zijn vier jaar geleden met een kleine kudde schapen begonnen. Toen ging er één man één dag per week op pad. Inmiddels lopen ze beiden iedere dag met hun kudde buiten. Hagoort een zevendaagse werkweek geen probleem. ,,Ik ben lekker in de natuur en ik maak regelmatig een praatje met voorbijgangers. De schapen moeten nu eenmaal iedere dag eten.” Hagoort vertelt dat de schapen in dit voorjaar volop konden grazen. Het was erg warm en het gras en onkruid groeide hard. In juli viel er zoveel regen dat het vaak te drassig was om op de kades te lopen. Door dit extreme weer zit er de laatste twee maanden weinig voeding in het gras. Het gras is slap en de schapen lopen het snel plat. Na twee keer lopen op hetzelfde terrein, eten ze het meestal wel op. Voor een loonwerker zou het erg lastig zijn om de kades te maaien. Hagoort werkt voor Waterschap Rivierenland, de provincie en Staatsbosbeheer.

‘Biesbosch knapt op’

‘s Nachts verblijven de dieren op een omheind veld. Iedere morgen rond 08.00 uur trekt Hagoort met de wollige beesten naar één van de kades in de omgeving. Dan grazen de dieren de hele ochtend naar hartelust. Na een siësta, herkauwen ze hun voedsel en grazen nog een keer. Om 17.00 uur gaan ze naar een aangrenzend, omheind stuk grond ,,’s Nachts mogen ze niet eten, omdat ze overdag zoveel mogelijk gras moeten eten. Aan de ene kant verschralen we de grond en aan de andere kant worden er via de wol, klauwtjes en mest zaden van de ene naar de andere plek overgebracht.” Hagoort noemt dit ‘een prachtig stukje natuurbeheer’. ,,De Biesbosch begint na vier jaar al behoorlijk op te knappen. De ridderzuring en distel groeien daar nu veel minder.”

Hagoort heeft altijd een herdersstaf bij zich. ,,Hiermee kan ik de Border Collies de juiste richting aanwijzen en een schaap bij zijn nek grijpen.” Als de herder met zijn staf op het fietspad tikt, weten de schapen dat ze moeten stoppen. Bij de Slingelandse plassen is de kudde ook regelmatig te vinden. Hagoort houdt daar een oogje in het zeil en als er bijvoorbeeld iets vernield is of er is een boom omgevallen dan meldt hij dat bij zijn opdrachtgever. Daarnaast trekt hij met zijn kudde onder meer langs de Postkade, de Slingerlandsekade en het Populierenbos.

Tussen 1 maart en 1 november worden alle kades vier keer gelopen. Hagoort loopt door weer en wind en heeft altijd een tas met proviand bij zich. Verder neemt hij dagelijks een visstoel mee en medicijnen, een hoef- en wolschaar en een thermometer voor de schapen. Voor de toeristen heeft hij zelfs folders in zijn tas. Hagoort gaat regelmatig naar basisscholen om over zijn werk te vertellen. De klas brengt daarna een bezoekje aan de schaapsherder en de kudde in het veld. Hagoort hoopt dit prachtige vak nog jaren uit te oefenen.