Afscheid volkstuinen voelt slecht
17 oktober 2007 om 00:00 NieuwsHoe voelt dat, is de vraag aan Gerrit Besemer. Samen met een vriend is hij zijn gereedschap en andere zaken aan het uitzoeken. ,,Hoe dat voelt? Nou bar slecht. Ik heb hier 35 jaar een tuin gehad, altijd netjes volgens het contract betaald en dan krijg je een paar maanden geleden bericht dat je op moet stappen. Ik word 71 jaar en had zo gehoopt hier nog enkele jaren van te kunnen genieten,” vertelt hij.
Door Wil Sommeijer
Besemer verbouwde hoofdzakelijk groenten en fruit. Hij hield ook jaren een geitje, wat konijnen en kipjes. Volgens het contract mocht dat weliswaar niet, maar NS heeft daar nooit een probleem van gemaakt. ,,Het was altijd zo gezellig. Vorige week donderdag heb ik samen met vrienden makreeltjes staan roken.” Hij gooit nog wat spullen in de aanhangwagen.
Een eindje verder zit J. Polak op een stoel van het polderlandschap te genieten. ,,Ik zit 21 jaar op deze plek en ik ben een trouwe betaler. Nu ben ik alles kwijt. Die tuin is mijn enige hobby en die wordt me nu ontnomen. Zouden die lui van ProRail eigenlijk wel beseffen wat ze mensen, vooral de oudere mensen, aandoen? Ik denk het niet. Ach, ik kan de motivering van veiligheid van ProRail wel begrijpen, maar er is nog nooit wat gebeurd. Een andere tuin? De volkstuinvereniging heeft niks. Bovendien, de vrijheid die je hier hebt, het uitzicht over de polder, de hermelijntjes die over de brug de tuin inkomen, dat vind je nergens,” uit hij zijn frustratie. Polak is ronduit verbolgen over de actie van Schapendriftbewoners die hun stukjes grond over de sloot willen behouden. ,,Dat zijn ook allemaal illegalen hoor die daar een stukje grond hebben ingepikt, en daar wil de gemeente zich dan sterk voor gaan maken las ik in Het Kompas. En wij dan? Waarom maakt de gemeente zich niet sterk voor ons?” Evenals Besemer heeft ook Polak een schadeclaim ingediend. Tuinders die jaarlijks netjes betaalden mogen dat doen van ProRail. ,,Ik heb daarbij ook een claim voor emotionele schade ingediend. We zullen zien,”zegt Polak. Hij weet dat het doek definitief is gevallen, maar zo zegt hij: ,,Ik blijf hier komen tot alles weg is. Ik hou het gewoon in de gaten.”
Geëmotioneerd zagen de volkstuinders de werknemers van ProRail gisteren aan de slag gaan. De rode containers werden tot de nok toe gevuld met achtergebleven materialen. Hardinxvelder M. Konijnenburg kijkt nu al met weemoed terug op zijn tuintje. ,,Verschillende generaties Konijnenburg hebben dit stuk grond verbouwd. In het voorjaar hadden we nog zo’n 30 konijnen en een tiental kipjes rondlopen. Uit armoede hebben we de laatsten een kopje kleiner moeten maken. Ja ik wam hier graag,... iedere dag. Of ik een ander tuintje wil,.. nee voorlopig hoef ik even niks meer.”
En wat de tuinen van bewoners aan de Schapendrift en Stationsstraat langs de spoorlijn betreft, daarover is gisteren overleg geweest tussen wethouder Cor de Jong en ProRail. De uitkomst is nog niet bekend.
