‘Mijn chemo wordt draaglijker’
16 juli 2008 om 00:00 NieuwsAnnelies van der Wal (48) is één van de patiënten die door de massagetherapeuten van het ziekenhuis wordt gemasseerd terwijl ze haar chemokuur krijgt. Elke keer geniet ze er weer van. ,,Het is heerlijk als mijn voeten worden gemasseerd, het maakt de chemokuur draaglijker want daar zie ik altijd tegenop. Thuis slaap ik heel slecht, maar door de massage val ik vaak in slaap.” Van der Wal heeft borstkanker en na een operatie krijgt ze chemokuren, bestralingen, medicijnen en moet ze nog vijf jaar hormoontabletten slikken. ,,Ik kan soms zo kwaad worden dat mijn lichaam me in de steek laat; ik heb nooit gerookt en gedronken en tóch word ik ziek. Gelukkig zijn de ziekenhuisafdeling en het personeel leuk. Iedereen die massage krijgt is positief, mensen raden het elkaar zelfs aan. De massages zijn heel ontspannend en met de therapeut bouw je ook een band op. Elke chemokuur duurt een uur of zes, dus het is een aangename onderbreking. Mijn man gaat altijd met me mee, eigenlijk zou hij gemasseerd moeten worden,” lacht ze.
Door Marjanne Dijkstra
In mei startte het Gorcumse ziekenhuis (onderdeel van de Rivas Zorggroep) een pilot met massage van chemokuurpatiënten. Massagetherapeuten Jenneke Bekers en Raymond Roubos schreven voor hun afstuderen een scriptie over massagetherapie in het ziekenhuis en uit hun onderzoek bleek dat zoiets niet bestond. Na overleg met de directeur van het Beatrixziekenhuis werd besloten dat de twee de massages als extra stukje service konden aanbieden aan de patiënten. Op de dagbehandeling waar de patiënten komen voor de chemokuren zijn de massagetherapeuten per 1 augustus op woensdag en vrijdag een dagdeel aanwezig om massages te geven.
Het hele concept van extra service aan de patiënt, het planetree-concept, wordt steeds verder ingevoerd in het Gorcumse ziekenhuis. Daarbij proberen de medewerkers van het ziekenhuis om het de patiënt zo goed mogelijk naar de zin te maken tijdens zijn opname en zetten het welzijn van de patiënt voorop. Zo mag de patiënt zelf weten wat hij eet en drinkt, is er ruimte om tegemoet te komen aan de religie van de patiënt en probeert het personeel een huiselijke sfeer te creëren op de afdelingen.
De massages die Bekers en Roubos geven zijn voornamelijk voetmassages. Bekers: ,,Het is een makkelijk lichaamsdeel want terwijl de chemokuur via een slangetje het lichaam inloopt kunnen de patiënten lekker blijven liggen. Ze kunnen ook nog blijven praten met het bezoek. De ervaringen tot nu toe zijn heel positief; de mensen genieten ervan. Het leidt hen af van de spanning en emoties die komen kijken bij de heftige kuren. Het doel van de massages is niet therapeutisch maar ontspannend. Sommige mensen vallen in slaap en voor anderen verlicht het de kramp die zij hebben in hun voeten. Voor ons als therapeuten is het fijn om de tijd te kunnen nemen voor mensen zodat ze tijdens het masseren hun verhaal kwijt kunnen. Natuurlijk praten we met de mensen over hun ziekte, maar we eindigen altijd met een lach. Een mens is meer dan zijn niet functionerende lijf.”
Aan de massages zit een aantal haken en ogen. Sommige mensen kunnen van de chemokuur misselijk worden, dus wordt gewerkt met geurloze massageolie. En niet iedereen die komt voor een chemokuur kan worden gemasseerd. De behandelend arts moet toestemming geven voor een massage en ook niet elk willekeurig lichaamsdeel kan worden gemasseerd. Voornamelijk geven de therapeuten voetmassages. ,,Bijvoorbeeld vrouwen met borstkanker kunnen geen arm- en rugmassage krijgen in verband met risico op lymfoedeem”, vertelt teamleider van de afdeling dagbehandeling, Mascha Ratten. Ratten en verpleegkundige Corrola Meijer merken dat de patiënten tijdens massages even het ziekenhuis loslaten en dat de sfeer op de afdeling losser is. ,,Maar ook als niet wordt gemasseerd proberen we de sfeer hier altijd ontspannen te houden.”
