‘Ik zou het liever zelf regelen’

22 oktober 2008 om 00:00 Nieuws

,,Het klikte meteen toen zij kwam,” vertelt mevrouw De Ruiter. ,,Als zij weg moet, dan wil ik geen ander. Geen sprake van. Van Rivas horen we niets, zien we niets. Het is een hele onzekere tijd. Kunnen ze mij niet het geld geven, dan kan Marianne tenminste gewoon blijven.”

Onrust door snijdende onzekerheid REGIO - ,,Let je ook op de spinnetjes, want die zie ik niet meer.” De 88-jarige Anjoh de Ruiter weet uit ervaring dat de achtpotige ondeugden zich in het najaar het liefst nestelen in onopvallende hoeken en gaten van het huis. Haar hulp Marianne Hartkoorn kent het verzoek na vijf jaar als geen ander en houdt de spinnetjes automatisch in de gaten.

Te weinig hulp

De hoogbejaarde dame woont samen met haar man aan de Vliet in Schelluinen. ,,Mijn vader heeft dit huis nog gebouwd”, vertelt hij, verknocht aan dit prachtige plekje. Zo lang mogelijk zelfstandig thuis wonen. De familie De Ruiter wil niets liever. Maar Anjoh de Ruiter is wat kortademig geworden, kan niet meer bukken en is al meermalen juist op die zere arm gevallen. ,,Ik kan m’n veters nog niet strikken”, zegt zij. Maar daar heeft zij vindingrijk als ze is, iets op gevonden: schoenen met klittenband. ,,Ja, ja, je moet wat hè. Eigenlijk heb ik zes uur hulp toegewezen gekregen. Marianne komt drie uur en meer hulp is er gewoonweg niet. Ze zeggen dan bij Rivas ‘U heeft toch iemand. We kunnen geen mensen krijgen en een ander heeft ook hulp nodig’. Nou, dan ben je stil hè. Wij zijn hartstikke blij met Marianne. En we weten hoe benauwd het allemaal is met de zorg bij de mensen thuis. Als een ander helemaal niemand heeft, dan moeten wij die drie uren maar inleveren.”

Niets gehoord

Zowel de familie De Ruiter als Marianne Hartkoorn heeft geen idee wat de toekomst te bieden heeft. Marianne werkt een aantal uren voor Rivas Thuiszorg. Daarnaast heeft zij een baan in verpleeghuis de Tiendwaert in Boven-Hardinxveld. ,,Ik ben hier blijven komen, want ik heb het hier zo goed naar m’n zin.” Marianne ontving evenals de andere medewerkers een brief van Rivas met de mededeling dat deze organisatie per 1 januari stopt. Dat is al over ruim twee maanden. Zij heeft geen idee hoe het verder loopt. ,,In de brief staat dat ze willen proberen iets anders te regelen. Maar ik heb geen idee hoe dat financieel uitpakt. We hebben er nog helemaal niets over gehoord.”

Hoe onzeker de situatie ook is, de familie De Ruiter en Marianne hebben afgesproken ‘elkaar trouw te blijven’. ,,We gaan al jaren onze eigen gang en dat bevalt prima zo. Al die regeltjes lappen we aan onze laars. Wij weten toch zeker zelf wel wat nodig is. Natuurlijk blijft er van alles liggen als je maar drie van de toegewezen zes uur hulp krijgt. Daar moet je dan maar mee leren omgaan en wat gemakkelijker denken ‘dat komt de volgende keer wel weer’. Een kastje een keer schoonmaken. Daar komen we nooit aan toe. Behalve de koelkast dan, die houd ik zelf aardig bij.” Anjoh de Ruiter probeert zoveel mogelijk zelf te doen. Eten koken lukt nog best. ,,Veel lekkerder dan van Tafeltje Dekje.” Soms belt mevrouw De Ruiter naar Rivas om te vragen hoe het er voor staat. ,,Eerst moet je lang wachten en dan zeggen ze altijd dat ze terugbellen. Maar we horen nooit wat.”

advertentie
advertentie