Rechter: ‘Het is wel je vader hè’

GIESSENBURG / SLIEDRECHT - ,,Met stijgende verbazing heb ik het dossier gelezen. Je vader bedreigen en mishandelen om een beetje geld dat je wilde hebben, omdat je vond dat je daar recht op had. Dat is nogal wat, het is wel je vader hè?” Politierechter mr. T. van der Lugt wees Sliedrechter J.V. (19) er vanmorgen op dat hij echt te ver was gegaan. Hij legde de jongen een werkstraf op van honderd uur, met dertig uur aftrek voor zijn voorarrest, en zette de eerder opgelegde maand voorwaardelijke jeugddetentie om in zestig uur werkstraf. V. heeft wel twee maanden voorwaardelijke jeugddetentie in het verschiet met een proeftijd van twee jaar.

De geboren Gorcumer heeft al zes jaar problemen met zijn vader vertelde hij voor de rechtbank in Dordrecht. Vorig jaar september kwam dat tot een climax bij zijn vader in Giessenburg. De jongen wilde geld van zijn vader en kreeg dat niet. Hij bedreigde de man en beschoot hem met een balletjespistool. Ook zwaaide hij met een kruk, gooide een brandende sigaret op het kleed en hield de smeulende peuk tegen een stoel waarbij hij dreigde de boel in de fik te steken. Hij pakte zijn vader bij de keel en gooide een pot tegen diens borst. V. vernielde onder andere kopjes, waxinelichtjes, een parfumfles en een waterpijp.

Van der Lugt begreep het niet: ,,Wat gebeurde er dat het zo uit de hand liep? Wilde je even laten weten wat je ervan vond dat je geen geld kreeg?” V. wist het allemaal niet zo goed, maar zei de gebeurtenissen het liefst terug te willen draaien. ,,Ik zou m’n vader nooit pijn willen doen.” De politierechter wees ook op een brief van V. die hij aan zijn vader had geschreven. ,,Daarin schrijf je ‘geef me dertig euro en ik hoop dat je het geeft, anders wordt het niet leuk’. Je ging gewoon veel te ver.”

De officier van justitie vond bedreiging, mishandeling en vernieling bewezen. De bezwaren van de raadsman van V. dat de vernielde spullen van V. zelf waren veegde hij van tafel. Hij eiste een werkstraf van honderd uur, met zo’n dertig uur aftrek voor de vijftien dagen die V. in voorarrest had gezeten. Omdat V., die inmiddels begeleid woont en volgens zijn begeleiders heel goed bezig is, door een psycholoog verminderd toerekeningsvatbaar werd verklaard, achtte de officier een ononderbroken traject van behandeling belangrijker dan een detentiestraf. Een eerder opgelegde maand voorwaardelijke jeugddetentie werd omgezet in zestig uur werkstraf. Wel kijkt V. aan tegen twee maanden voorwaardelijke jeugddetentie met een proeftijd van twee jaar. Ook moet V. zich houden aan de voorwaarden van de jeugdreclassering. Van der Lugt besloot conform de eis, maar achtte vernieling van de spullen niet bewezen. ,, Eigenlijk heb je gewoon een gevangenisstraf verdiend, je hebt geen recht meer op een werkstraf. Die krijg je toch, maar ik ga die straf niet matigen. Onthoud het goed, de volgende keer ben je echt de sigaar!”