Van schilderswerkplaats tot woonpaleisje

H'VELD-G'DAM- ,,We kochten een bouwval, maar hebben nu ons eigen paleisje.” Tot deze conclusie komen Cobi en Onno Klein. Met hun negen maanden jonge zoon Ruben wonen ze aan Buitendams 32. Bij velen misschien nog bekend als het huis van schilder Jan de Jong en inderdaad de laatste jaren vervallen tot een bouwval. En dan heb je altijd weer mensen die ‘er iets in zien’. Die genoeg voorstellingsvermogen én doorzettingsvermogen hebben om door de rotzooi heen te kijken en daarna ook onvervaard aan de slag gaan met strippen en verbouwen.

Door Wil Sommeijer

Cobi en Onno Klein zijn zulke mensen. In 2000 kochten ze het onderkomen. Zij wilden het pand behouden. ,,We waren ook weg van het huis. Ik vond het altijd al een lief huis,” vertelt Cobi. Hoe oud het huis is, weten ze niet. ,,We hebben daar wel naar geïnformeerd in het gemeentehuis, maar daar zeiden ze dat er bij de samenvoeging van Hardinxveld en Giessendam veel verloren is gegaan. Geschat wordt dat het huis tussen de 100 en 150 jaar oud is. De gietijzeren boogramen zijn waarschijnlijk nog ouder en komen wellicht uit een kerk. (In een publicatie van de Historische Vereniging Hardinxveld-Giessendam uit 2002 'Groeten uit Giessendam’ is het huis met de leilinden ervoor, afgebeeld. Toenmalige bewoner was schilder Leen de Jong die er zijn werkplaats had. Foto is van rond 1909. Red.)

Omdat het pand vanaf 1984 op de Gemeentelijke Monumentenlijst staat moest het hele verbouwplan vooraf aan de Monumentencommissie worden voorgelegd en nadat daar het groene licht was gegeven, konden de werkzaamheden beginnen. ,,Om te beginnen was het huis gigantisch verzakt. Er zat 27 centimeter verschil in”, vertelt Onno. ,,Het pand moest dus worden rechtgezet. Een heimachine die via de achterdeur naar binnen was gereden sloeg eerst met een gewicht een stalen buis van ongeveer een meter hoog, die aan de onderkant dicht was, de grond in. Daar werd een andere buis opgezet en die twee werden aan elkaar gelast . Zo werden tien tot dertien buizen op elkaar gelast, op twaalf plaatsen in totaal. In de buizen werd beton gestort. Tijdens het heien stond het hele huis te schudden.”

Eigen indeling

,,We hebben het hele huis gestript, op één draagmuur na is alles er uit gegaan. Achter hebben we een veranda aangebouwd. De dakconstructie is helemaal nieuw, maar we hebben wel de oude dakpannen opnieuw gebruikt. En de pannen die kapot waren hebben we vervangen door eveneens oude pannen. De dakgoot hebben we weer in de oorspronkelijke uitvoering teruggebracht. Door de verzakking waren ook enorme scheuren in de gevels ontstaan en die konden we na het rechtzetten keurig repareren. We hebben de bestaande gietijzeren boogramen met de gekleurde rozetjes gerestaureerd. Er zijn trappen verplaatst en vernieuwd. We hebben veel in de oude stijl teruggebracht met nieuw materiaal zoals de vensterbanken in de keuken”, vertellen Cobi en Onno enthousiast. Ze tonen daarbij foto’s van de ravage die ze aantroffen toen ze begonnen. De jeugd had de weg weten te vinden naar het leegstaande pand en ook de voormalige eigenaar had het met de netheid niet zo nauw genomen.

Terwijl Ruben ondertussen vrolijk blijk geeft dat hij geniet van zijn fruithapje, wijst Onno op het plafond in de riante keuken. ,,Dit is het originele balken plafond, we hebben er op de bovenverdieping wel een nieuwe vloer op aangebracht. Dat hebben we overigens overal gedaan, maar de oude vloeren zitten er nog onder. Ook in de woonkamer zie je nog het oude balkenplafond. Zo leuk, je ziet op de balken nog precies hoe ze geschaafd zijn. Er zaten ook nog bedsteden in. Mijn opa riep dat hij zo zijn jeugd weer binnenstapte.”

,,We konden met de verbouwing onze eigen indeling maken. Er moest alleen een gang gemaakt worden omdat de voordeur direct in de voormalige schilderswerkplaats, nu onze woonkamer, uitkwam,” geeft Cobi aan.

Verrassingen

Het pand is bij velen bekend als het huis met de leilinden. Velen kochten er vogeltjes en vogelvoer. Wie in een oud huis gaat slopen stuit meestal wel op verrassingen, leuke en onverwachte vondsten. Cobi en Onno ook. Cobi: ,,Het was één en al verrassing. De grootste was een totaal gemummificeerde kat. Maar ook zwaluwnesten onder de dakpannen, een vleermuisje en stapels tijdschriften over dammen. Heel bijzonder was een condoleancebrief uit 1890 en dit bloempotje, waarschijnlijk uit een poppenhuis.”

Na een verbouwing van ruim twee jaar trokken Cobi en Onno, inmiddels getrouwd, in november 2002 in hun ‘paleisje’. Ze hebben er een riant en sfeervol woonhuis van gemaakt. Veel hebben ze zelf gedaan, maar ook enorm veel hulp, adviezen en goede raad gekregen van familie en vrienden. Het feit dat Cobi een telg is uit een bouwfamilie, was natuurlijk ook een voordeel. ,,En ook een voordeel was dat we allebei nog gewoon thuis woonden waardoor je je helemaal op de verbouwing kon focussen. Maar we hebben een heerlijk huis en een heerlijke tuin met een prachtige notenboom die evenals als de leilindes ook op de monumentenlijst staat. De hele verbouwing was een leuke tijd en het is fijn om hier te wonen.”