Teus Bongen weg van Damsluis

27 mei 2009 om 00:00 Nieuws

Terwijl een stel bootbezitters onderling ruziën, sust Bongen de boel. ,,Jongens doe eens even rustig. Het is m’n laatste week en ik wil hier geen trauma aan overhouden.” De sluismeester legt uit wat er aan de hand is: ,,In juni en juli mag ik niet werken op de sluis. Misschien mag ik in augustus weer terugkomen, maar dat is nog niet zeker. Als ik nu blijf, moeten ze me een vast contract geven, maar ik moet dus weg.” En op zich hoeft de sluismeester ook niet meer te werken; op 11 juni bereikt hij de pensioengerechtigde leeftijd. Na een arbeidsverleden van meer dan vijftig jaar is rust ook wel verdiend. Maar daar wil Bongen niets van weten: ,,Het hoeft niet meer, maar ik wíl werken.” Zijn werkgever besloot anders en daarom zit Bongen na zaterdag thuis. ,,Ik ga wel chagrijnen bij de vrouw”, zegt hij lachend. Maar aan zijn lichaamstaal is te zien dat het Bongen hoog zit dat hij weg moet. ,,Drie keer per dag ben ik op pad voor de sluis en ik mis straks gewoon m’n loopje. Werk op de sluis voelde niet als werk. In die dertien jaar dat ik de sluis bedien heb ik er mijn eigen toko van gemaakt. Dat ik weg moet, doet pijn.” Demonstratief zegt hij: ,,Ik heb trouwens mijn bureau al helemaal leeggehaald.” Ook foto’s heeft hij al van de wand gehaald en zijn spullen neemt hij mee. ,,Ik zet alles in m’n oude hokje en als ik me dan gestrest voel ga ik daar zitten. Dan word ik weer rustig.” Bongen is heel erg bang om in een diep gat te vallen. In 2000 sloot hij zijn groentewinkel en ook toen moest hij als het ware afkicken. Zijn werk op de sluis was voor de beweeglijke Giessendammer dan ook een hele goede afleiding. Wat hij thuis moet doen, weet hij niet zo goed. ,,Weet je, ik heb wel hobby’s. Ik verzamel bijvoorbeeld schilderijen, maar daar vul je je dagen niet mee. Daarnaast doe ik vrijwilligerswerk voor het Rode Kruis en de EHBO. Ik kan ook met mijn vrouw mee, zij vangt een paar dagen per week de kleinkinderen op. En verder ga ik hier op een bankje bij de sluis zitten kijken.” Veel mensen zijn verbaasd over de beslissing om Bongen te laten vertrekken als sluismeester van de Damsluis. Enkele mensen richtten zelfs de actiegroep ‘De Vrienden van de Damsluis’ op. In een brief aan onder andere de dijkgraaf menen zij dat de sluis onder het beheer van Bongen een ontmoetingsplaats van cultureel belang is geworden en dat hij de sluis vakkundig bedient. Of de partijen die moeten beslissen over Bongen’s lot gevoelig zijn voor die argumenten moet de tijd uitwijzen. Vooralsnog is zaterdag zijn laatste werkdag. ,,En misschien vind ik het wel zo lekker om thuis te zitten dat ik niet meer terug verlang.”

Sluismeester rouwt om plekje op sluis H’VELD-G’DAM - De Damsluis is zonovergoten op maandagmorgen. Het belooft een mooie dag te worden. Genoeg reden tot blij zijn, maar de ogen van de immer vrolijke sluismeester Teus Bongen staan somber. ,,Het is mijn laatste weekje hier”, verklaart Bongen terwijl hij zijn werkzaamheden aan de sluis verricht. Zaterdag is voor de sluismeester voorlopig de laatste dag dat hij op zijn geliefde stek is.

Door Marjanne Dijkstra

Swets Nautische Personeelsdiensten, de werkgever van Bongen, wil niet reageren op het relaas van de sluismeester. ,,We doen geen uitspraken over individuele dienstverbanden”, meldt Arno Hoorweg, operationeel directeur.

advertentie
advertentie