‘Dag één keken ze me met grote ogen aan’
31 maart 2010 om 00:00 NieuwsZe is naast burgemeester ook vrouw en daarom pakt ze, als de fotograaf zich aandient, haar spulletjes om even een blosje op haar wangen bij te werken en de lippen te stiften. Zo, klaar voor de foto en de terugblik. ,,Ik ben groot geworden in het vrijwilligerwerk. Ik ben begonnen bij broeder Jan - ze heeft een katholieke achtergrond - met het rapen van het parochieblaadje, zette samen met de pastoor op zaterdag de bloemen klaar voor de mis. Ik ging naar de buren als er iemand ziek was. Of ik dat van huis uit heb meegekregen? Mmm, ik geloof dat het wel een beetje in mij zat, maar verder... Nee, ik geloof het niet. Ja, mijn moeder is, toen ze al wat ouder was en ik het huis al uit was, nog voorzitter van een ondernemingsraad geweest. En als ik er goed over nadenk, mijn oma deed wel veel vrijwilligerswerk en daar betrok ze ook haar kleinkinderen bij, want ik mocht dan bij het klaverjassen de sigaretten uitdelen. Dat soort ideeën zat wel een beetje in onze familie, maar niet zo bewust. Ik heb dus echt van alles gedaan: van het bestuur van een projectkoor, een woningbouwvereniging, secretaris van de Vrienden van het Noord Hollands Filharmonisch Orkest en ‘iets in de gehandicaptenzorg’ tot een project gedraaid voor WAO mensen.”
De waslijst aan activiteiten roept de vraag op of ze nog wel eens thuis was. ,,Mijn man en ik hebben beiden dat soort dingen gedaan. Ik was toen lid van de PPR en hij zat bij de PvdA. En dan gingen we naar vergaderingen en soms ook naar elkaars vergaderingen. Het leukste was dat ik ergens zat en dat er iemand binnenkwam van de PvdA die dacht: ‘ik zit verkeerd’, weer wegging maar uiteindelijk toch dacht: ‘o nee, het zou toch wel eens goed kunnen zijn’.” Ze moet er smakelijk om lachen.
Maria Wiebosch-Steeman en haar man woonden vijftien jaar naar volle tevredenheid in de Bijlmer. Vanwege het werk van haar man verhuisden ze naar Aerdenhout en zij zat in de Staten van Holland, eerst voor de PPR en later voor Groen Links. ,,Dus we moesten in Noord-Holland blijven wonen natuurlijk.” En nu wonen ze in Hardinxveld-Giessendam. ,,Via Jacobswoude, waar ik burgemeester was, zijn wij hier gekomen. Of ik de streek kende? Nou! Ik ben mijn intredespeech begonnen met de zin: ‘toen ik in de jaren 70 met mijn man fietste door Nederland terwijl mijn vrienden in hun eerste autootje naar Frankrijk gingen zeiden zij: ‘wat saai’. En wij zeiden nee. Het gras van Friesland is anders dan dat van de Achterhoek en het mooiste is de Alblasserwaard. En dat zeiden we echt hoor. Het is hier zo mooi. We hebben hier veel langs de rivieren gefietst. We fietsten van hotel naar hotel. In Leerdam werden we geweigerd. Tja, op de fiets ben je gekleed in een sportieve outfit. We hebben toen in Gorinchem geslapen, in Hotel Metropole. Syndion heeft daar nu een restaurant in gevestigd waar je goed kunt eten. Ik heb er pas nog geluncht.”
En dan naar het heden. Ze heeft het na een jaar burgermoederschap in het Hardinxveldse goed naar haar zin. ,,Het is een prettige gemeente, maar dat wist ik al. Ik ben hier natuurlijk eerst eens gaan kijken, rondgewandeld, kijken of de huizen hier betaalbaar zijn. De mensen zijn heel vriendelijk. En wat ik heel bijzonder vind is dat ik al een paar keer een briefje heb gekregen van mensen. Gewoon om mij te bedanken voor iets of gewoon om iets aardigs te zeggen. Toch wel heel bijzonder. Ik probeer ook om persoonlijke aandacht te geven aan mensen. Dat is in mijn functie heel belangrijk. Ik ga ook in de kantine eten, wat ze niet gewend waren. De eerste dag keken ze me met grote ogen aan toen ik met mijn broodtrommeltje in de kantine kwam zitten. Ik vind gewoon dat je niet achter je bureau moet eten. Dat mag ook niet volgens de arbeidstijdenwet. Je moet het voorbeeld geven”, zegt ze. Overigens is ze ook maar een mens, zoals ze lachend beaamt, dus wordt ze ook wel eens boos, maar dan moet het wel ergens over gaan. Toch zijn er ook dingen die een speciale benadering vragen. ,,Dit is een behoudende gemeente en dat merk je ook in dingen. Maar ik moet zeggen dat de gemeenteraad heel erg open is. Kijk, toen ik kwam solliciteren hebben ze mij gevraagd of ik de raad mee wil nemen in het proces van dualisering. En dat kost veel energie en tijd. We hebben het afgelopen jaar veel cursussen gedaan en daar mopperden ze soms wel een beetje over, maar ze doen het wel en ze gaan wel mee. We gaan nu ook over op een andere manier van vergaderen (zie ook pagina 3, red.) en iedereen, net als ik, vindt het spannend hoe dat gaat worden, hoe dat uitpakt en of het gaat lukken. Maar ze zijn wel bereid om dat experiment met me aan te gaan en dat met alle mitsen en maren die we hebben toch te proberen. Dat stel ik op prijs. De wereld om ons heen verandert en wij moeten ook veranderen. Mensen gaan op een andere manier met de overheid en gezag om. Daar zullen we mee moeten leren werken. En dat houdt in dat wij andere werkvormen moeten vinden om de inwoners te bedienen. En dan kunnen wij dus niet meer met kant-en-klare oplossingen komen, dan zullen wij dus echt dingen van onder af aan moeten opbouwen. Ik wil ook geen burgemeester zijn die alleen maar in het gemeentehuis zit. Ik vind ook dat de politiek echt niet alleen in huis moet zitten. Er moet veel meer interactie zijn met wat burgers precies willen, beogen, wensen. Ik wil ze graag mee laten denken, dus laat ze maar komen. Er is altijd wel een onderwerp bij dat aardig is”
Wiebosch-Steeman vindt dat de raad zich wel wat politieker mag profileren. ,,Meer discussie. Waarom zeg je iets. En dan niet na een keer dat iemand iets tegen je zegt denken: ‘o, nu hou ik mijn mond’. Nee, echt meer staan voor wat je doet. Ik vind wel dat je niet met elkaar rollebollend over straat moet, maar er zijn natuurlijk altijd verschillen tussen de SGP, PvdA en de T@B. Kijk maar naar het standpunt over openingstijden of de zondag. We weten allemaal dat binnen de VVD absoluut anders over inkomenspolitiek wordt gedacht dan bij de PvdA. Bouwen in het groen? Daar moet de ChristenUnie beslist anders over denken dan de SGP. Je mag best aan je achterban laten zien waarom je nu juist van de PvdA of VVD bent. Ik vind dat je de raad in positie moet brengen op die punten waar ze echt in positie moeten zijn. Ze hebben wel door dat ik ze aanspreek op dingen. Als ze dat niet door hebben doe ik het heel subtiel, maar volgens mij ben ik niet zo subtiel. Ik probeer de organisatie zo te laten werken dat de raad in positie komt om die besluiten te nemen die ik vind dat een raad moet kunnen nemen.”
Op de vraag of er ook vervelende dingen het afgelopen jaar zijn geweest, geeft ze bedachtzaam antwoord. ,,Nou, niet echt vervelend, maar waar ik wel aan wil werken - al weet ik nog niet hoe - is het gevoel in Boven-Hardinxveld dat ze er niet bij horen. En dat is niet terecht. Ik kom er regelmatig en dan krijg ik nog van mensen te horen: ‘we zien u nooit’. Nou, ik heb daar van de week nog gefietst. Ik kom er regelmatig. Ik probeer ook mijn werkbezoeken te spreiden. Boven-Hardinxveld heeft twee goede scholen en een winkel. Ze krijgen een station en de inwoners mogen trots zijn op de Lange Wei.”
De media heeft er al veel over geschreven: de brief. In de verkiezingsnacht van 3 op 4 maart kregen alle fractievoorzitters een brief van de burgemeester. De eerste reacties waren niet echt positief en nog steeds worden er vraagtekens gezet. Als ik zeg dat er nogal wat commotie over de brief is reageert ze zeer verbaasd. ,,Ik heb geen idee, dat weet ik dus niet. Als er commotie over is wil ik daar graag in het openbaar over praten, maar niet via de krant.”
Ze wil wel kwijt dat we in een veilige gemeente wonen, al wordt er op dit moment veel ingebroken. ,,Daar loopt de politie ook extra wachtdiensten voor, er wordt scherp op gecontroleerd. Maar als ze dan een nacht in Dordrecht moeten zijn is het hier mis. Zo werkt het natuurlijk wel. In de Wielwijk zijn mensen met een burgerinitiatief gekomen om te kijken of ze zelf wat rond kunnen lopen. Dat vinden we goede initiatieven en daar gaan we nog over praten met mensen. Het moet wel binnen de regels van de wet gaan.”
