'Het kweken en verzorgen is het leukst'

H'VELD-G'DAM - In de tuin van Jan van Houwelingen klinkt altijd prachtig gezang. In zijn fraaie volière vliegen onder andere een Japanse nachtegaal, witwangbuulbuuls, diamantduiven en Mexicaanse roodmussen. Maar de echte hobby huist in de schuur: daar kweekt Jan samen met zijn zoon Adri gouldamadines, Australische prachtvinken.

Door Annika Both

Het vrolijk gekwetter komt je bij binnenkomst tegemoet. Jan heeft ongeveer honderd gouldamadines op kweek. De vogels zitten in kooitjes, die de gehele wand van de schuur beslaan. De jonkies moeten nog kleuren, ze zijn nu nog bruin en groen. Later volgroeien ze tot wit-, paars- of lilaborsten.

De interesse voor vogels zit er bij Jan al vroeg in. Zijn vader had duiven en ook zijn opa hield vogels. Zes jaar geleden begint Jan met zijn zoon Adri vogels te kweken. Beiden hebben een gezelschapsvolière achter in de tuin, maar het kweken is hun echte hobby. ,,We schaften anderhand aan. Parkieten, zilverbekken, Japanse meeuwen. Nu hebben we gekozen voor de gouldamadine: een klein gezellig vogeltje'', aldus Jan. ,,Dit is natuurbroed. In Australië, waar de vogeltjes vandaan komen, worden de gouldamadines in het voorjaar broedrijp. Dat ligt aan de vochtigheidsgraad. Hier op het noordelijk halfrond valt die periode in de winter. De vogels zijn niet moeilijk om te kweken. Wij hadden nesten met vijf en zeven eieren. Maar er zijn er zelfs van dertien, dat is pas speciaal.''

Prijzen

Op een grote poster in de schuur is te zien wat voor kleurmogelijkheden er zijn. Zo zijn er verschillende kleuren borsten, kragen en koppen. De voorkeur van Jan en Adri gaat uit naar de natuurlijke kleuring. ,,Je hebt allerlei mutaties: er bestaan zelfs witte lijsters. Maar daar doen wij niet aan mee. Wij vinden de natuurlijke kleuren het mooist.''

Vader en zoon zijn lid van de vogelvereniging De Gekleurde Zanger. Ze doen elke keer mee aan de tentoonstelling in De Drijvershof. Jan wijst op een bescheiden prijzenkast boven de deur van de schuur. Hij en Adri hebben nog geen grote prijzen gewonnen met hun goulds. Het is moeilijk om een keurmeester tevreden te stellen, weet Jan. ,,Een keurmeester die gespecialiseerd is in tropenvogels of zebravinken, kijkt heel anders naar een gouldamadine'', vertelt hij. ,,Ook zien de keurmeesters graag een volle vogel, maar persoonlijk houd ik van een slanke vogel.'' Jan somt op wat er allemaal niet goed kan zijn: ,,Een te korte nek, een te grove snavel, niet goed in het pak, geen mooie vorkstaart'', Hij en Adri doen verder geen andere show aan. ,,Het gaat niet om het winnen. Het gaat om het verzorgen van de beestjes. De kweek is het leukst.''

Spannend

Jan laat de kaartjes zien waarop hij en Adri de kweek bijhouden. Er wordt precies genoteerd welk stel eieren heeft gelegd, hoeveel en of ze bevrucht zijn. ,,Het is spannend omdat je niet weet wat eruit komt. Het kan ook een stinkei zijn of eentje zonder schil.'' Op de zevende dag worden de nieuwgeborenen geringd. Pas na drie maanden krijgen de jongen kleur. Het is een hobby waar veel geduld en doorzettingsvermogen bij komt kijken. ,,De vogels hebben iedere dag verzorging nodig. Je bent zo weer een uur bezig.'' Jan zou nog veel gerichter kunnen kweken. ,,Nee, het blijft een hobby. De vraag is: kweken of vermeerderen. Wij zitten daar tussenin.''

De volière achter op pad is gevuld met allerlei vogels. Eerst bestond deze uit één deel, maar al gauw verbouwde Jan het geheel tot drie verschillende delen, zodat hij er meerdere vogels in kon houden. Binnen vliegen een aantal rijstvogels luid kwetterend hyperactief heen en weer. Het buitengedeelte ziet er tropisch uit. Wanneer Jan de waterval inschakelt, vliegt de witwangbuulbuul er enthousiast naar toe. Even later wassen de vogels zich vrolijk in het stromende water. Jan kijkt vermakelijk toe. ,,Dat ziet er toch gezellig uit?''

Foto-onderschrift: Jan van Houwelingen bij zijn grootste vrijetijdsbesteding: de gouldamadines.