'Al die jaren low profile gebleven'
26 september 2011 om 00:00 Nieuws,,In de kern hadden we ongeveer vijftig medewerkers'', vertelt Cees. ,,Als je praat over tachtig werknemers dan heb je het over de periode dat we hutten bouwden voor de SS Rotterdam, het passagiersschip dat van Nederland naar Amerika voer, en begin jaren zestig toen verbouwingen werden gepleegd aan de Nieuw Amsterdam, het bekendste schip van de Holland-Amerika Lijn.'' De reden dat het verleden wordt aangehaald is omdat het bedrijf in 2011 tachtig jaar bestaat. Ofschoon De Ruijter Betimmeringen de publiciteit niet snel opzoekt wordt ditmaal een uitzondering gemaakt. Een gepast eerbetoon aan wijlen Jan de Ruijter die het bedrijf van de grond af opbouwde. Zoon Cees roemt hem als een vaardige man die uitdagingen niet uit de weg ging: ,,Hij wilde alle facetten beheersen. Zijn accountant zei ooit: Als Jan uit een vliegtuig wordt gedropt en ergens in het oerwoud van Brazilië belandt dan zal je zien dat na tien jaar een fabriek is gebouwd waar hij de leiding over heeft. Zo was mijn vader. Het werk was zijn lust en zijn leven. Hij stopte er eindeloos veel energie in. Tot ver na zijn 65ste is hij betrokken gebleven.'' ,,Hij nam wel eens te veel hooi op zijn vork'', noemt Cees ook een minpunt op. ,,Onder pa's bewind was het bedrijf ontegenzeggelijk dynamischer. We maakten meer pieken en dalen mee.'' Verder steekt Cees de loftrompet over een man die op zijn veertiende kostwinner werd in een groot gezin en aan de slag ging bij een stoffeerderbedrijf in Werkendam: ,,Toen de crisis aanbrak werd hij ontslagen omdat hij de jongste medewerker was. Zijn baas moest wel. Noodgedwongen begon hij voor zichzelf waarbij hij gaandeweg in aanraking met scheepsbouwers.''
Leermeester
Dat bood mogelijkheden. Zeker toen De Ruijter in 1942 naar de Nieuweweg verhuisde. Het is amper voor te stellen maar de imposante loods die er nu staat was ooit een klompenschuurtje. ,,Elke keer is een stuk bijgebouwd'', verhaalt Cees. Hij kreeg het ambacht dat pa De Ruijter uitoefende met de paplepel ingegoten. ,,Hij heeft me niet bij de hand genomen. Mijn vader is nooit echt een leermeester geweest. Ik kreeg kansen in het bedrijf, maar moest het wel zelf uitzoeken. Op die manier bouwde ik een eigen systeem op.'' Een systeem waarbij voor zekerheid werd gekozen. ,,Ik heb niet de vaardigheid en enorme werklust van mijn vader geërfd, maar ik had wel voldoende drive om het op een goede wijze voort te zetten.'' Een paar jaar geleden vroeg hij Rob Markesteijn of die het zag zitten verder te gaan met het bedrijf. ,,Natuurlijk moest ik daar een tijdje over nadenken want het is niet zomaar iets'', aldus Markesteijn, die in 2001 binnenkwam als boekhouder en uitgroeide tot de rechterhand van Cees. ,,Binnen een klein bedrijf (tegenwoordig telt De Ruijter Betimmeringen vijftien medewerkers, red.) neem je al snel meer werk op je schouders. Het is uitgegroeid tot een veelomvattende functie. Ik hield me op een gegeven moment ook bezig met inkoop en verkoop voor zowel de stoffering- als betimmeringwerkzaamheden, personeelszaken en salarisadministratie. Wat ik nog niet deed was het nemen van beleidsbeslissingen en Cees heeft me wegwijs moeten maken in het calculeren. Ook was het een nadeel dat ik van oorsprong geen meubelmaker ben. Cees heeft die ontwikkeling wel van onderaf meegemaakt. Hij was eerst meubelmaker en groeide uit tot voorman om vervolgens (in 1973, red.) naast zijn vader de directie te voeren. Doordat ik al een aantal jaren voor het bedrijf werkte had ik wel feeling met wat op de werkvloer gebeurde, maar ik moest zeker nog een aantal finesses beheersen. Cees is mijn leermeester geweest. We zijn samen opgetrokken.'' ,,Voor ons beiden is het een leerproces geweest'', vult Cees aan. ,,Ik ging in het begin vrij solistisch te werk, zoals ik gewend was. Rob heeft me daarop aangesproken. Ik heb een beetje moeten bijsturen.''
Klankbord
Cees heeft inmiddels afstand genomen van het bedrijf. In die zin dat hij nog wel mede-eigenaar is, maar de beslissingen overlaat aan degene aan wie hij een paar geleden het vertrouwen heeft gegeven. Hij fungeert nog wel als vraagbaak en klankbord. Rob: ,,Cees woont aan de overkant en komt regelmatig binnenwandelen. Het is fijn om te kunnen klankborden. Of er veel is veranderd? Ik denk het niet. Het bedrijf is altijd low profile gebleven en doet waar zij goed in is. De focus ligt nog steeds op scheepsbetimmeringen. Natuurlijk kijken we niet de andere kant op als er op andere gebieden kansen zijn. Interieurbouw bijvoorbeeld is weliswaar een iets andere tak van sport - dynamischer, de opdrachten voer je uit in een veel korter tijdsbestek - maar wel met veel interessante raakvlakken.''
De website van De Ruijter Betimmeringen B.V. is vernieuwd. Kijk op www.timmereniseenkunst.nl.
