De val van de burgemeester

INGEZONDEN

Het is wrang dat juist door de ruimten in het gemeentehuis, waar mensen worden verbonden en waar mensen het welzijn zoeken voor de samenleving, het struikelblok voor de burgemeester is gevormd. Zij beoogde deze specifieke ruimten representatief, zeg maar het visitekaartje, voor onze gemeente te maken. Haar enthousiasme hierbij kan als positief worden geduid.

Pijnlijk maakte zij kennis met de keerzijde van enthousiasme: bij alle benodigde handelingen redeneren naar een optimaal resultaat. En de haalbaarheid ervan onjuist inschatten. De financiële inventarisatie was dan ook schokkend voor raad, college en haarzelf. Ze beleed publiekelijk hierin beslist onjuist te hebben gehandeld, bood haar oprechte excuses aan en liet de politiek oordelen over de ernst van deze uitglijder.

En het denken onder politici is divers. Christus-belijdende politici onderscheiden zich erin dat zij in denken en handelen als leidraad het Heilige Schrift hebben. Het zwaartepunt hierin is het begrip 'vergeving'. Ter voorkoming van menselijk drama zullen deze politici met hun analytisch denkvermogen de woordkeuze voor hun kritiek dan ook zorgvuldig maken. Het zijn immers de woorden, als dragers van hun boodschap, welke er in zo'n situatie alles toe doen. Ongelukkige uitspraken leiden snel tot vertroebeling van een gezonde communicatie. En daar hangt onlosmakelijk mee samen een onjuiste beeldvorming van elkaar. Een valkuil is ook dat sommige persoonlijkheidsstructuren juist dan emoties activeren.

Bij de beoordeling van het type misstap, de ernst ervan én de gebezigde woorden zal in hun boodschap, naast de terechte afkeuring, altijd een ondertoon van vergevingsgezindheid meeklinken. Zelfs de gebezigde woorden, in de context geplaatst, vroegen, naar mijn overtuiging, om bereid te zijn een herkansing voor deze ambsdrager aan te bieden. De Bijbelse intentie is om bij deze categorie conflicten altijd samenbindend in plaats van verwijderend bezig te zijn. Omdat politieke motieven nooit verheven worden boven Bijbelse normgeving zijn ze in dit proces voor hen dan ook niet relevant.

Onze raad met het college telt (nog) een meerderheid van zulke denkers. Een collectieve meerderheid hiervan oordeelde echter anders. Dat resulteerde in een indirect gedwongen ontslag. Dus toch een menselijk drama. Hoe kan dat? Die vraag houdt mij bezig.

O. Bijkerk,

Vinkeweer 15,

3371 RP Hardinxveld-Giessendam.