'Als je nergens aan begint, dan ontdek je nooit het einde'

SLIEDRECHT - Simpel denken is Brians filosofie. Met te diep en te lang nadenken kom je nergens is zijn mening. ,,Als je nergens aan begint, dan ontdek je nooit het einde.'' Brian Hamelink is 19 jaar, werkt 35 uur in de week bij Systemfarma en rommelt wat met zijn lievelingsmuziek hiphop. ,,Verder doe ik niet zo veel.'' Dit beeld van zichzelf had hij tot een aantal jaar geleden totaal niet voor ogen. Het liep anders.

Door Annika Both

Na de middelbare school start Brian aan een vooropleiding tot militair; Veiligheid en Vakmanschap aan het ROC in Breda. Zijn grote droom is straaljagerpiloot te worden. ,,Maar ik had maar mavo en voor straaljagerpiloot moet je havo hebben. Toch besloot ik geen havo te doen omdat ik niet zo goed kan leren.'' Dus wordt de droom bijgesteld. Brians tweede keus is tankchauffeur.

Net voor de examens moet Brian noodgedwongen stoppen met de opleiding. De pezen in zijn knie zijn ontstoken en overbelast. Het nieuws valt rauw op zijn dak. Het is zuur. ,,Vroeger werd er gezegd dat het groeipijn was en dat het vanzelf over zou gaan. Niet dus. Ze hebben zelfs nieuw weefsel in mijn knieën gespoten. Dat was op zijn zachtst gezegd geen pretje.'' Hij kan niet op bivak en mist twaalf weken school door zijn revalidatieperiode. Zes weken per knie. ,,Ik had achteraf gezien de opleiding wel af kunnen maken, dan had ik nog een Mbo-diploma gehad. Maar het had weinig zin, want ik had toch geen baan in het leger kunnen krijgen, want ze zoeken gezonde mensen. En een kantoorbaan is niets voor mij. Ik kan niet lang stilzitten. Naar mijn idee verdeed ik daar mijn tijd. Daarom stopte ik.'' Nu, pas twee jaar later, kan Brian voorzichtig aan wat rennen en een balletje trappen. Iets wat hij vroeger maar al te vaak deed. Hij is tegenwoordig naar eigen zeggen lui. Lichtjes onderuit gezakt op de bank kijkt hij glazig naar buiten. ,,Ik doe niet meer wat ik voorheen deed. Ik ben uit conditie.''

Zonde

Hij neemt een baantje bij de Bioderij en begint daarnaast met een opleiding tot producer. Hij wil zich focussen op zijn liefhebberij van muziek, nu zijn droom in het leger te werken in duigen is gevallen. De lessen worden gegeven in een muziekstudio in Rotterdam. Brian moet daar elke donderdagavond heen. Hij is echter zo druk met zijn eigen studio die hij heeft opgezet met zijn vrienden in Papendrecht, dat zijn aandacht voor de studie verslapt. ,,Ik heb er met de pet naar gegooid'', bekent de tiener. ,,Het werd in onze eigen studio steeds drukker en drukker. Ik had toen geen zin om donderdagavond ook nog eens naar school te moeten, dan wilde ik wat anders doen. Ik werd pas te laat verstandig: toen ik mijn opleiding toch af wilde maken, had ik al te veel gemist.'' Brian wrijft over zijn achterhoofd. De pet met groene klep die hij op zijn hoofd heeft verschuift iets. ,,Ik heb er veel spijt van. Het is ontzettend zonde van de dure opleiding. Ik heb altijd muziek in mijn kop.''

De muziekstudio met zijn vrienden is helaas ook geen glorieus succesverhaal. ,,We hebben het samen in Papendrecht opgebouwd. Het ging mis door een meningsverschil. Ik had andere ideeën over het produceren van de nummers. Ik wil rustig kunnen luisteren naar wat je hebt, om te kunnen horen wat de track nog nodig heeft. Uiteindelijk ben ik er weggegaan.'' Hij legt zijn hand in zijn nek. ,,Het is beter zo, want ik ging er niet meer met een gerust gevoel naar toe.'' Hij trekt zich liever terug op zijn slaapkamer. ,,Ik heb daar een computer en allerlei apparatuur staan. Als ik dan met muziek bezig ben, heb ik het wel naar mijn zin.''

Beginnen

Brian weet even niet wat hij moet gaan doen. Hij en zijn vrienden blowen in die tijd veel. Hij wil de vooroordelen voor zijn en zegt: ,,Als je een jointje rookt, ben je niet gelijk verslaafd. Ik snap de heisa die mensen er om maken niet. We doen toch niemand kwaad? Er is niks mis mee, zolang je het met mate doet.'' Daarna vertelt hij verder. ,,Mijn vrienden blowden wel elke dag en daar ging ik in mee. Als je je slecht voelt, blow je meer. Nu doe ik het amper meer. Ik moet wel zeggen dat het blowen me na die mislukte opleiding de rust gaf die ik toen nodig had.'' Hij legt uit dat hij indertijd tot een ontdekking kwam. ,,Ik merkte dat, als je lang nadenkt, je heel veel ideeën krijgt. Te veel. Dat is juist het lastige er aan. Je kunt beter beginnen met iets, dan in gedachten verzonken blijven. Dan voltooi je tenminste wat. Je ontdekt nooit het einde als je nergens mee begint.'' Hij legt zijn arm nonchalant over het rugkussen van de bank. ,,Ik ben zo gaan denken, sneller en simpeler, nadat ik mijn muziekopleiding verkloot had. Ik dacht: ik moet wat gaan ondernemen, anders zit ik op mijn 25e nog thuis op de bank en heb ik nog niks bereikt.''

Brian komt via een buurman terecht bij Systemfarma, een leverancier van geneesmiddelen. ,,We werkten samen bij de Bioderij. Later werd hij ploegleider bij Systemfarma. Omdat hij onder de indruk was van mijn harde en goede werken vroeg hij mij bij hen in dienst te komen. Die kans liet ik niet aan me voorbij gaan.'' Waar Brain eerst dozen stapelt, komt hij nu achter een machine te staan. ,,Ik werk er nu bijna tien maanden en heb het goed naar mijn zin. Ik heb fijne collega's en ik heb overal wel gestaan, dus ik kan met elke taak uit de voeten.'' Brian is tevreden met zijn nieuwe job. ,,Mijn vader werkt met computers, dus ik ben met elektronica opgegroeid. Dat maakt dat ik het erg interessant vind om achter die machines te staan.''

Plezier

Brian focust zich voor nu op de baan die hij heeft. ,,Ik zou hier jaren door kunnen.'' De muziek blijft nog altijd kriebelen, maar voorlopig blijft het bij een hobby. ,,Misschien kan ik ooit van mijn hobby mijn werk maken. Ik zie wel hoe het loopt. Het gaat er vooral om dat ik er plezier in heb.'' Hij twijfelt of hij nog eens aan een opleiding begint. ,,Ik zou graag een diploma willen hebben, maar ik zou alleen niet weten voor wat.'' Het is het enige waar Brian soms lang over nadenkt. ,,Het probleem is dat ik niet met mijn neus in de boeken wil zitten, want dan verknal ik het weer. Ik wil met mijn handen bezig zijn.''

Af en toe komt er nog wat frustratie bovendrijven van de afgelopen jaren. Dat uit zich meestal in een driftbui. Wanneer de lucht weer geklaard is, keert hij terug naar zijn filosofie: simpel denken. Want dan is het leven niet zo moeilijk. ,,Ik sta niet heel anders in het leven dan anderen. Ik denk gewoon voor mezelf. Dat doet iedereen toch?''