Vogels

Hoewel het volgens de kalender lente is, staat er een straf noorderwindje deze ochtend. Ik loop een stukje met een fouragerende zwaan op, sta onder overvliegende zwanen, kijk naar meneer en mevrouw Fuut, hoor een grutto hoog in de lucht en een krijsende kudde meeuwen. In de auto denk ik, ondanks mijn koude vingers, aan het nummer van Michael Bublé: and I'm feeling good.

Meneer en mevrouw Fuut overleggen luidruchtig over een plek voor het toekomstige nest. Meneer Fuut laat weten dat zijn eega echt even hier moet komen. Dit zou het plekje kunnen zijn. Na wat gepruttel zwemt ze erheen. Ze inspecteert de boel. Er ligt zelfs nog wat materiaal. Met haar snavel pakt ze het op. Dit zou kunnen werken. Maar meneer Fuut begint te twijfelen. Of ze toch niet even verder moeten kijken. Mevrouw Fuut is het daar niet mee eens. Dit is een prima plekje. Manlief zwemt echter verder. Wanneer hij met zijn rechterpoot uit het water tilt en ermee flappert weet ze genoeg. Dit wordt niets. Hij is met zijn verkeerde poot in het water gestapt. Even later zijn beide onder gedoken.