Veerpont Tiel - Wamel: ‘ Geen dag is hetzelfde’

REGIO In een serie van tien verhalen deinen we mee op evenveel veerponten. Over de Neder-Rijn, de Lek, de Linge, de Waal en de Merwede. De stroming voert ons van oost naar west, naar de overkant en terug. Aan het woord is de schipper. Ieder verhaal heeft twee kanten: de overkant en onze kant.

door Michel Broekhuizen

Het fiets- en voetveer Pomona, 'godin van het fruit', verving in 2015 de Hendrikus. Eind achttiende eeuw voer hier al een houten gierpont, in 1898 vervangen door de stalen gierpont Zeldenrust. In 1881 kwam de Gijsbert Stout, een stoombootje waaraan een pont kon worden gekoppeld. De derde generatie werd in 1954 vervangen door een dieselmotor. In 1960 kwam de eerste vrij varende pont, de Waal. Die werd in '69 geassisteerd door een tweede pont, de Stad Tiel. Vijf jaar later werd de Prins Willem Alexanderbrug gebouwd en daarmee verdwenen de grote ponten. In plaats daarvan kwam de Hendrikus, vernoemd naar veerbaas en verzetsstrijder Hendrikus Blijdenstijn, die tot 2015 trouw dienst deed.

Wat is er bijzonder aan dit veer?

Schipper Rob Lenten (55): ,,De Pomona is speciaal op maat ontworpen. Als schippers hebben we meegedacht over het ontwerp. Dit veer heeft een grote voorklep zodat je overal kunt aan- en afmeren. Aan het strand, de pier en de krib. Ideaal bij hoogwater. Het was een wens van ons dat-ie breder en langer zou worden. Vooral 's morgens hebben we meerdere volle ponten. Nu passen er 128 passagiers op; zestig met een fiets. Vervolgens is dat plan goedgekeurd en kon-ie gebouwd worden. De Hendrikus vaart nog wel eens bij drukke evenementen zoals Appelpop en Tiel Maritiem en wanneer de Pomona onderhoud heeft, maar verder ligt-ie te rusten in de haven.''

En aan je vak?

,,Ik zit nu zes jaar op dit veer, ik ben samen met drie schippers en een aflosschipper in dienst als ZZP'er. Ik zit al vanaf mijn vijftiende op het water. Ik heb de binnenvaartschool gedaan, in militaire dienst bij de pontonniers in Hedel gevaren en toen lange tijd op de Rijnvaart gezeten op het schip van mijn vader. Ik heb ook nog in een overslagbedrijf in een haven gewerkt, tussen silo's, cement en stof. Daar was ik op een gegeven moment wel klaar mee. Toen ben ik dit gaan doen en dat bevalt uitstekend. Geen dag is hetzelfde. Ik geniet nog elke dag van het uitzicht en een praatje met de vaste passagiers. Ik zie de schooljeugd opgroeien, en bleue jongetjes die nu flinke knapen met een grote mond zijn geworden. Ook de drukte rond dagen zoals Appelpop is leuk, weer een heel ander publiek. Het klein onderhoud aan de boot doen we zelf. We hebben allemaal gevaren, dus daar hebben we ervaring mee. De uitdaging zit 'm vooral in het weer; mist, wind en de waterstand. Bij zicht minder dan duizend meter heb ik een tweede man nodig, hetzelfde geldt voor windkracht 9 en meer. Stormt het echt heel hard dan liggen we een aantal uren stil, maar dat gebeurt gemiddeld één keer per jaar. Voor de rest varen we 365 dagen per jaar, met uitzondering van nieuwjaarsdag en eerste kerstdag.''

Waarom moeten mensen juist dit veer nemen?

,,Veel mensen uit Maas en Waal pakken de pont om in Tiel te winkelen, te werken of om daar naar school te gaan. Daarnaast hebben we veel fietsers in de vakantie en op mooie dagen. De omgeving biedt mooie fietsroutes over de dijken aan beide zijden, met mooie wielen en huizen, strandjes en vergezichten. In Tiel en omgeving pak je een terrasje of bezoek je een fruitkraam, in het land van Maas en Waal tref je kleine dorpjes en een landelijke omgeving. Veel mensen fietsen van brug tot brug, of pakken halverwege het pontje Varik-Heerewaarden. Het is namelijk allemaal goed te doen, de Alexanderbrug ligt op drie kilometer, de Bommelse brug twintig en Varik is tien kilometer verderop. Ideaal voor fietsers dus.''