Dierendag

De folders lagen afgelopen vrijdag weer in de brievenbus. Deze keer kwamen niet alleen de dierenwinkels, maar ook de supermarkten met dierenacties. De Welkoop en de Intratuin hadden pagina’s vol met voer, speeltjes en snoepjes voor dieren. Ik moet zeggen dat je anders tegen dierendag aankijkt wanneer je zelf ook huisdieren hebt. Sinds anderhalf jaar hebben wij twee konijntjes, Cosy en Nosy. En ik betrap mezelf erop dat ik een octaaf hoger tegen ze praat. Dat ik een zwak heb als ze om snoepjes komen smeken en dat ik mensen niet kan begrijpen wanneer ze hun huisdieren verwaarlozen. Maar waar komt dierendag eigenlijk vandaan? En in hoeverre kan een dier denken?

In 1929 wordt er in Wenen, op het internationaal Dierenbeschermingscongres, besloten om een wereld dierendag uit te roepen. Die zou op 4 oktober, de sterfdag van Fransiscus van Assisi, moeten vallen. Fransiscus was een monnik en oprichter van de Franciskanen kloosterorde. Hij preekte niet alleen onder de mensen, maar ook onder de dieren. En daarom moest dierendag worden gevierd op zijn sterfdag. Tja, ik kan het ook niet mooier maken dan het is. Tot zover het lesje geschiedenis. Dan nu de vraag of dieren kunnen denken. Soms verwonder ik mij erover hoe empathisch dieren kunnen zijn. Een hond die even zijn kop op je schoot legt, wanneer je het niet ziet zitten. Je kat die om aandacht komt vragen, precies op het moment dat je wezenloos voor je uit aan het staren bent en een vervelend incident aan het overdenken bent. Ik had afgelopen jaar stevig corona en Nosy (mannetje van de konijntjes) kwam op het plaid op mijn schoot uitgestrekt liggen. Dat had hij daarvoor nooit gedaan en daarna ook nooit meer. Ik bedoel maar… Dat roept toch de vraag op of dieren iets in de gaten hebben en verbanden kunnen leggen. Niet alleen puur instinctief, maar ook of ze doormiddel van denken bepaalde keuzes kunnen maken. Het antwoord zullen we wellicht nooit te weten komen. Zover ik weet kunnen we nog niet of nauwelijks communiceren met dieren. Maar toch blijft het een interessante vraag om over te filosoferen. Als we kijken naar Hardinxveld-Giessendam zijn er geen cijfers te vinden als het gaat om huisdierenbezitters. Maar als we de cijfers van Nederland overnemen, zouden er hier zo’n 3600 huishoudens (50% van Hardinxveld) huisdieren moeten hebben. Zullen we ze volgende week dinsdag net even ietsjes meer verwennen? Gewoon omdat ze zo bijzonder zijn? En omdat ze zoveel liefde teruggeven?

Willem Arkeraats