Duurzaamheid en Blue monday

Vorige week maandag was het Blue Monday. Dat is de dag dat je erachter komt dat al je goede voornemens weer mislukt zijn. Het schijnt de meest deprimerende dag van het jaar te zijn. Hoewel Blue monday waarschijnlijk een marketingstunt is, had ik zo’n deprimerende dag vorige week maandag toen ik nadacht over duurzaamheid. Duurzaamheid is belangrijk. Ook op lokaal niveau, in ons dorp, wordt er regelmatig over nagedacht. Zo verlaagt Waardlanden hun CO2 uitstoot van vrachtwagens met het gebruik van biodiesel. Op het water zorgt Riveer voor nieuwe pontons bij haar aanlegsteigers. De nieuwe aanlegsteigers zijn geschikt voor de elektrische veerboten. En ook Fien Wonen wil binnen nu en drie jaar zo’n 65% van haar woningen bekleed hebben met zonnepanelen. Je zou zeggen dat we met z’n allen al goed bezig zijn om duurzaamheid op de kaart te zetten, maar is dat wel zo? En wat is de kern van duurzaamheid?

De definitie van duurzaamheid is als volgt: een ontwikkeling die tegemoetkomt aan de levensbehoeften van de huidige generatie, zonder die van de toekomstige generaties tekort te doen. Met die definitie zijn we ook gelijk bij de kern van duurzaamheid. Tegelijkertijd biedt zich vrijwel gelijk een tegenstelling aan binnen die definitie. Want hoe kun je tegemoetkomen aan de levensbehoeften van de huidige generatie, zonder die van de toekomstige generaties tekort te doen. Misschien is dit nog te abstract, maar ik zal een voorbeeld noemen. In 2030 wil de overheid dat alle nieuwe auto’s die verkocht worden elektrisch zijn. Alleen voor de accupakketten van elektrische auto’s worden veel zeldzame delfstoffen gebruikt zoals: lithium, nikkel en kobalt. Deze delfstoffen kunnen opraken, zeker wanneer we met ruim acht miljard wereldburgers overgaan op elektrisch rijden. Zo’n 80% is wel herbruikbaar van een accu, maar toch… Daarnaast zijn de arbeidsomstandigheden van bijvoorbeeld kobaltmijnen in Congo ronduit slecht. Kinderarbeid, inademen van giftige dampen (zorgt voor miskramen en afwijkingen bij geboortes) en vervuiling van de lokale natuur zijn aan de orde van de dag. Voor zonnepanelen, smartphones en andere hightech geldt hetzelfde verhaal. En dat roept de vraag op of we met z’n allen wel zo duurzaam bezig zijn! ‘Wat dan?’ denkt u nu misschien? Die vraag stel ik mijzelf ook. En ik heb werkelijk waar geen idee. Maar zolang we daar bewust over nadenken is er hoop. Maar of we met z’n allen nu zo goed bezig zijn qua duurzaamheid…

Willem Arkeraats