Job en Mallory van Achterberg.
Job en Mallory van Achterberg. Privé

Job en Mallory van Achterberg zijn steungezin voor Buurtgezinnen Sliedrecht

8 november 2022 om 11:35 Mensen

SLIEDRECHT Job en Mallory van Achterberg uit Sliedrecht zijn steungezin voor Buurtgezinnen Sliedrecht. Zij zijn ruim twee jaar geleden als eerste gezin gekoppeld aan een vraaggezin en dat bevalt Job en Mallory heel goed.

door Eline Lohman

Job en Mallory waren bezig met een pleegzorgtraject, omdat zij wat wilden bieden aan een kind. De moeder van Job vertelde over Buurtgezinnen en toen was de keuze gemaakt: de twee gingen zich inzetten voor dit initiatief. Mallory: ,,We hebben ons aangemeld bij Buurtgezinnen en daarna volgde een kennismakingsgesprek. Zo zijn we daarna het eerste steungezin in Sliedrecht geworden. We maakten kennis met een moeder en haar zoontje en vertelden tegen elkaar hoe we het voor ons zagen. In het begin kwam het jongetje elke woensdagmiddag naar ons toe en later wat minder frequent. Soms spontaan en soms schoven we wat met de agenda’s.”

Het bevalt Job en Mallory heel goed om steungezin te zijn, zegt Job. ,,Wij vonden het heel mooi passen bij ons, omdat het lokaal is en Job is opgegroeid met diverse pleegzusjes en –broertjes. Het spreekt ons aan dat Buurtgezinnen een gezin in de buurt zoekt en dat het contact ongedwongen is. Doordat wij geregeld ons huis openstellen voor het jongetje, krijgt zijn moeder weer wat ruimte voor zichzelf. Zo heeft ze de tijd om haar eigen zaken te regelen, dat gaat wat moeilijker wanneer er een kind thuis is. We vinden het fijn om iets te doen zodat kinderen niet naar pleegzorg hoeven. Door even wat extra steun te geven waar nodig.”

Job en Mallory hadden geen kinderen, maar zijn intussen verblijd met de komst van een kindje. Het jongetje uit het vraaggezin was zeven jaar toen Job en Mallory een baby kregen. Mallory: ,,We hebben hem direct bij alles betrokken. Zo is hij een soort van grote broer! Je zit er als steungezin vrij dicht op en dat is mooi. Het scheelt ook dat we een heel goede klik hebben met het vraaggezin.” Job beaamt dit. ,,Toen het jongetje net bij ons was, zei hij: ‘houden jullie van elkaar?’ Er zat zoveel hoop in die vraag. Ik probeer een beetje een vaderfiguur te zijn voor hem. Ik zeg dan bijvoorbeeld: ‘je kunt meer dan je denkt’ en zo leert hij om meer zelfvertrouwen te krijgen. Ook al krijgt hij dat net zo goed van zijn moeder mee.”

De twee vinden het belangrijk om zich in te zetten voor een ander. ,,Wij hebben een mooi huis, met genoeg ruimte, dus kunnen we iets bieden aan een ander. Namelijk tijd en aandacht. Die wens en Buurtgezinnen kwamen heel mooi samen in de hulp aan het vraaggezin.” Job doet meer vrijwilligerswerk. Zo is hij al 14 jaar vrijwilliger bij de brandweer en is hij betrokken bij de kerk. Mallory zet zich in als collectant en daarmee zijn ze allebei betrokken in hun dorp. Die betrokkenheid blijkt ook uit de inzet van Job voor Buurtgezinnen. ,,Er was een proefplan voor twee jaar. Maar al na een jaar moest het initiatief stoppen vanwege een tegenvallend resultaat. Toen heb ik een lange brief geschreven naar de betrokken wethouder. Want er kon toch niet zo snel verwacht worden dat het al uitstekend liep? Bovendien waren alle doelstellingen al gerealiseerd, binnen een jaar. Het onderwerp werd in de gemeenteraad besproken en toen is besloten die twee jaar toch vol te maken en om subsidie te verlenen. Daar waren we superblij mee! Ik merkte dat als je fatsoenlijk iets vraagt aan de gemeente, je soms wel wat bereikt.”

Ook de begeleiding vanuit Buurtgezinnen werd door Job en Mallory als prettig ervaren. Job: ,,Er werd doorgepakt door snel de onze gezinnen met elkaar in contact te brengen.” De begeleiding vanuit Buurtgezinnen is normaliter voor twee jaar met regelmatige check-in momenten. Mallory: ,,Maar ook als de begeleiding zou stoppen, verandert er voor ons verder niets. We blijven dit graag doen zolang het kan.”