Jopie Visser over EHBO-vereniging Sliedrecht: ‘Van pleisters plakken tot hartaanvallen’

17 november 2022 om 11:44 Mensen

SLIEDRECHT Al tientallen jaren is Jopie Visser (61) uit Sliedrecht gepassioneerd lid van de EHBO-vereniging in Sliedrecht. Inmiddels ook alweer wat jaartjes als voorzitter van de club.

door Eline Lohman

In 1986 is Jopie voor het eerst lid geworden van de EHBO- vereniging, nog niet in Sliedrecht omdat ze daar toen nog niet woonde. Zij ging een keer ‘mee met de buren’ om te kijken en besloot gelijk om lid te worden. Er volgde een EHBO-opleiding in Zaltbommel en toen ze naar Sliedrecht verhuisde, werd ze daar lid. Tien jaar later besloot zij om ook als vrijwilliger aan de slag te gaan voor de EHBO-vereniging in Sliedrecht. ,,Het is een heel leuke hobby geworden, vind ik. Ik werd gelijk goed opgenomen in de vereniging. Het mooie aan de club vind ik dat je dienstbaar bent voor andere mensen. In de praktijk is dat helaas meerdere keren nodig geweest. Als vereniging posten wij bij evenementen zoals Knots en het Oktoberfest en dan kun je te maken hebben met klein letsel, zoals het plakken van pleisters voor wondjes of blaren bij de huis-tuin-en-keuken-ongelukken, maar ook met groter letsel. Zoals botbreuken of zelfs hartaanvallen. Wij bieden als vrijwilligers dan ondersteuning aan mensen. Dat doen we met een ploegje van 25 mensen. We hebben 55 leden, dus het aantal mensen dat actief meeloopt tijdens evenementen, is best hoog gelukkig.”

Alweer ruim tien jaar geleden werd Jopie voorzitter van de EHBO-vereniging in Sliedrecht. Ook de rol van penningmeester neemt ze op zich. ,,Als voorzitter heb ik de leiding over de hele vereniging. Ik houd onder meer contact met de gemeente en zorg ervoor dat alles binnen de vereniging goed loopt. Ik ben wel vijftien uur per week met de club bezig! Naast mijn drukke baan van veertig uur. Maar ik doe het graag. Waarom? Om hulp aan anderen te verlenen en om mensen ervan bewust te maken dat het belangrijk is om eerste hulp bij ongelukken te kunnen verlenen. In de rol van vrijwilliger doe ik dat, maar privé ook. In mijn omgeving zeggen ze geregeld wanneer iemand iets heeft: ‘ga maar even naar Jopie!’ Van huis uit ben ik altijd wel behulpzaam geweest naar anderen toe. Mijn ouders hebben altijd gevaren op de binnenvaart en moesten zichzelf op zee letterlijk en figuurlijk zelf zien te redden, dus de verbandtrommel stond altijd wel binnen handbereik. Tot mijn zesde heb ik altijd meegevaren, dus ik leerde ook wel wat over zelfredzaamheid en anderen helpen.”