Column: Zonnepark

Ik bladerde afgelopen week wat door de Kompasfacebook en mijn oog viel op de volgende kop: Zonnepark Betuwelijn Hardinxveld heeft goedkeuring voor netaansluiting. Ik viel zowat van mijn stoel. Was het ineens ad hoc tóch gelukt om een buitenzwembadlocatie te vinden? Werd er een enorme zonneweide gecreëerd? Een beetje zoals zo’n gecultiveerd stadsstrand in Rotterdam, maar dan wat gemoedelijker en dorpser? Met een ijscoman en een parasolverhuurder?
Het bleek in werkelijkheid minder exotisch te zijn dan in mijn gedachten. Het zonnepark staat in dit geval voor een zonnepanelenpark. Je verwacht bij een ‘park’ vaak weelderig tierend groen en smaakvol aangelegde bloemperkjes met hier een daar een bankje langs het netjes aangeharkte grindpad. Geen panelenveld vol techniek. Het ziet eruit zoals de kunstenaar Jan van Schoonhoven een park zou weergeven. Het moet voor de koeien ter plaatse toch ook een gekke gewaarwording zijn: ineens allerlei gekke rechthoeken in je habitat.

Het valt me op dat particulieren overmatig wordt aangespoord om meer groen aan te leggen, goed om te gaan met het groene bestemmingsplan, maar dat instanties zich een stuk minder aan die regels lijken te hoeven houden. Of in ieder geval een wat ruimere marge hebben. En waarom zo’n veld op een mooi stuk polder? Combineer het dan met nog wat anders functioneels of plaats ze op een plek waar zo min mogelijk mensen er last van hebben. Bouw een mooi uitgaanscentrum met plek voor een discotheek, een bruine kroeg en een concertzaal op de plek van het zonnepark en plaats de zonnepanelen op het dak. Op Facebook werd nog de suggestie gedaan om ze te integreren in de geluidswallen langs de snelweg, ook een prima oplossing dunkt me. Dan kan op de plaats waar nu het zonnepark is bedacht een écht zonnepark komen met een gecultiveerd strand incluis parasolverhuurder en ijscoman die vers boerenijs schept.

Walter Leendertse