Ombudsvrouw Sanny Kamerman wilde mensen in Hardinxveld-Giessendam helpen

HARDINXVELD-GIESSENDAM De Historische Vereniging Hardinxveld-Giessendam zoekt maandelijks leuke berichten uit het Kompas van dertig tot veertig jaar geleden. Dit artikel verscheen in het Kompas van 25 januari 1981. 

Sinds zeven september van het vorig jaar is in Hardinxveld-Giessendam werkzaam als ombudsvrouw mevrouw Sanny Kamerman. Ze is dit namens de plaatselijke afdeling van de Partij van de Arbeid. Sanny is 34 jaar, gehuwd en moeder van een negenjarige zoon. Hoewel ze altijd wel politiek geïnteresseerd was is ze nog maar een jaar lid van de PvdA en bekleedt ze in het bestuur de functie van secretaris. Haar lid worden van die partij was het gevolg van regelmatige bezoeken aan de gemeenteraadsvergaderingen waarin ze, naar ze zegt, grote verschillen in opvatting constateerde tussen de rechtse en de linkse partijen. “En wil je daadwerkelijk iets veranderen moet je lid worden van een politieke partij,” aldus haar mening.

ONDERSTEUNING

Met de komst van het afdelingsbestuur kon een reeds lang gekoesterde wens in vervulling gaan, nl. de aanstelling van een ombudsmanman of -vrouw. Bestuurswerk vindt ze wel leuk, maar het was niet wat ze zocht. Om te beginnen is Sanny haar licht gaan opsteken bij Martijn Muste die in Sliedrecht namens de PvdA al geruime tijd als ombudsvrouw werkzaam is. Deze verzekerde Sanny dat het ombudswerk zeer zeker een belangrijke functie in het dagelijks leven kan hebben. Mevrouw Muste gaf haar veel goede raad, een dosis informatiefolders en de verzekering dat er behoorlijk wat tijd in kon gaan zitten. Verder wendde Sanny sich tot de landelijke en gewestelijke PvdA ombudsteams. Tot de laatste ook om een startsubsidie te verkrijgen. Een van de vereisten daarvoor was het hebben van een aparte en behoorlijke spreekruimte om de mensen te ontvangen. Dat was gene probleem, Sanny beschikt over een ruime en van haar woonkamer gescheiden kamer waar privacy gewaarborgd is.

LEERZAAM

,,Ik krijg bij dit werk veel steun van de landelijke en gewestelijke teams in de vorm van folders en andere informatie die noodzakelijk is. Je moet natuurlijk van iedere verandering op de hoogte zijn,” vertelt ze opgewekt. Maar er komt uiteraard nog wel het een en ander bij kijken. Zo heeft ze onlangs een trainingsweekend gevolgd waar ze erg enthousiast over is. ,,Je leert daar hoe je met de mensen moet praten en welke problemen zich kunnen voordoen. Er wordt ook bepaalde literatuur aanbevolen. Ik lees heel wat af hoor tegenwoordig. Daarnaast is het gewoon erg leerzaam omdat je met mensen spreekt die dit werk al langer doen. Ook leer je zo mensen van het landelijk en gewestelijk team kennen en dat vind ik beter voor het kontakt. Ik bedoel, als je zo iemand eens aan de telefoon hebt weet je tenminste met wie je praat,“ verduidelijkt ze.

MONDIG

Sanny heeft inmiddels twintig mensen geholpen die om raad of advies kwamen. “De meeste heb ik meteen kunnen helpen, met anderen ben ik nog bezig,” geeft ze aan. De problemen waarmee mensen komen zijn van uiteenlopende aard. Zo is ze behulpzaam bij het invullen van belastingformulieren, papieren voor huursubsidies of die van een aanvulling op een uitkering of speciale aanschaf. En als ze zelf niet kan helpen verwijst ze de mensen naar de juiste instanties. Als voorbeeld vertelt ze over een jeugdige werkloze die op TV een uitzending had gezien over een man in Groningen die glas inzamelt, dit weer schoonmaakt en dan weer doorverkoopt aan fabrieken. “Deze man zag dat in ons dorp ook wel zitten en dus heb ik gebeld naar de Sociale Dienst in Groningen die me doorverwees naar de reinigingsdienst. Vandaar kwam ik terecht bij een recyclingsbedrijf. En toen bleek dat er naar aanleiding van die uitzending 300 aanmeldingen waren binnengekomen. Dat bedrijf gaat binnenkort een informatieavond beleggen waar deze man ook voor wordt uitgenodigd,” aldus een voldane Sanny. Het belangrijkste van haar ombudswerk is volgens Sanny mensen mondig te maken en ze te wijzen op hun rechten. “Kijk, officieel is het de bedoeling dat je de mensen naar bepaalde instanties verwijst. In de praktijk blijkt dat mensen met een klein inkomen vaak niet weten, of niet durven, waar ze heen moeten en welke rechten ze hebben. Mensen met een hoger inkomen weten dat meestal wel en bovendien kunnen die betalen voor bepaalde adviezen. Bij mij hoeft niets betaald te worden, ik ben gratis en ik blijf gratis. Bovendien hoeft men als men dat niet wil ook geen naam te noemen”.

SYMPATHIEK

Bij aanvang van haar werk heeft Sanny bezoeken afgelegd bij het college van B en W, de politie, bibliotheek, Burg. De Boerstichting en bejaardenflat de Wielinghof en bij de woningbouwvereniging. Ze zegt bijzonder sympathiek te zijn ontvangen en overals positieve reacties te hebben gekregen. “Ik mocht overal mijn folders en ander informatiemateriaal achterlaten. Maar ik ben wel van plan overal binnenkort eens terug te gaan om te informeren of de folders gelezen zijn en wat men er van vond”. Ze lacht een beetje verontschuldigend bij deze woorden.

WERKLOOSHEID

Hoewel op dit moment de werkloosheid in Hardinxveld-Giessendam nog niet alarmerend is, is Sanny van mening dat je er niet op moet wachten maar vooruit moet denken. “Het is zo dat er gemiddeld twee á drie werklozen per maand bijkomen. Je moet dus niet wachten tot een en ander boven het hoofd is gegroeid. In andere plaatsen zie je dat jonge werklozen gezamenlijk projekten opzetten en waarom zou dat hier niet kunnen. Over dat vraagstuk ben ik ook echt aan het denken en ik heb ook het idee dat de gemeente en Stichting Sociaal en Kultureel Werk wel mee wil werken”.

VEEL TIJD

Wat Martijn Muste voor aanvang van het ombudswerk zei blijkt waar te zijn. Er gaat inderdaad veel tijd in zitten. Niet alleen in de praktijk maar ook in het vele lezen om bij te blijven. Overigens blijkt dat voor Sanny niet zo’n probleem te zijn. Ze is gewend haar tijd te verdelen tussen gezin en andere werkzaamheden. Op haar 29e ging ze terug naar school om via het volwassenenonderwijs haar mavo diploma te halen. Daarna deed ze drie vakken op de Havo en nu is ze bezig met een voorbereidingscursus voor een HBO-Maatschappelijk werk opleiding.

AFSTANDELIJK

Waar ze veel moeite mee heeft is het gevoel dat ze nogal eens van het kastje naar de muur wordt gestuurd en dat echte hulpverleners je vaak in de kou laten staan.,,Laatst had ik ’s avonds een naar mijn mening urgent geval en belde rond half twaalf een maatschappelijk werkster. De reacti werkte op mij als een koude douche, zo van “dat gaat wel over en dat komt wel goed”. ,,Nou dat zal best zo zijn dat die mensen vaker dergelijke gevallen meemaken en het allemaal at afstandelijke bekijken. Dat wil ik best begrijpen, maar het verbaasde me toch. Maar misschien moet ik nog leren om meer afstand van bepaalde zaken te nemen. Of me dat lukt zal de tijd leren hoewel ik niet hoop dat ik ooit op een dergelijke ongeïnteresseerde manier reageer”.