'Ik laat me niet gek maken'

H'VELD-G'DAM Vrijwilligers zijn onmisbaar in de samenleving. Ook in Hardinxveld-Giessendam wordt er veel werk door hen verricht. Aart Vermeij spreekt om de week met één van deze mensen. Deze week Geurt Visscher.

door Aart Vermeij

Hoe is uw naam, wanneer en waar bent u geboren?

Ik heet Geurt Visscher en ben geboren op 8 april 1952 in Neder-Hardinxveld .

Bij welke club doet u vrijwilligerswerk?

Bij de Volleybalvereniging OKK'70 (Wat Oefening Kweekt Kracht betekent)

Waar is die te vinden?

De locaties waar wij onze trainingen houden, zijn in de Wielewaal aan de Cornelisweer, de Sporthal Appelgaard aan de Bellefleur en het Beach veld aan de Merwedestraat.

Wanneer is OKK'70 opgericht?

Twee leden van de gymnastiekvereniging OKK: Ad van Willigen en Jan Quataert richtten op 8 juni 1970 de Volleybalvereniging op en het leek hen een goed idee om de club ook OKK te noemen maar dan met toevoeging 70, het jaar van de oprichting. OKK'70 is ontstaan uit OKK, maar het zijn overigens twee afzonderlijke verenigingen.

Wat wordt er door club gedaan?

Wij zijn begonnen met 2 Heren- en 2 Damesteams, inmiddels uitgebreid tot 5 voor de Heren en 3 voor de Dames plus een aantal voor de Jeugd. Voor jonge kinderen was vanwege de zwaarte van de sport niet mogelijk te volleyballen. Daarin is verandering gekomen met Cool Moves Volley waar kinderen vanaf 6 tot 12 jaar stap voor stap alle disciplines zoals smashen, serveren en blokken spelenderwijs aangeleerd worden, met eveneens een officiële competitie. En dan hebben we ook nog de recreanten, mensen die b.v. geen competitie (meer) willen spelen, maar nog gezellig een balletje willen slaan. Evenzo heeft onze club een positieve inbreng wat de lokale contacten in ons dorp betreft.

Wat is uw taak hier?

Ik was vanaf het eerste uur erbij en in die bijna 50 jaar heb ik verschillende petten opgehad: die van voorzitter, secretaris en penningmeester. Bovendien werkte ik jarenlang aan de clubkrant en coachte verschillende teams. Maar vooral het scheidsrechter zijn verschaft me veel plezier, dat doe ik nog steeds op hoog niveau. 40 jaar lang heb ik in de 1e divisie gefloten, daarvoor ben je echt elke zaterdag in touw. Daarnaast leid ik als docent, scheidsrechters op.

Wat is er mooi aan dit werk?

Al jong had ik ontdekt dat het belangrijk is dat een wedstrijd goed geleid wordt en dat ik daar zelf een handje aan mee kon helpen door scheidsrechter te worden. Hoe hoger je fluit hoe meer scheids- en lijnrechters er worden aangesteld, mooi als zodanig samen te werken. Ook het lijnrechter zijn bij de World Leaque 1996 in Rotterdam Ahoi waar Nederland met Ron Zwerver als boegbeeld, Italië met 3-2 versloeg en wereldkampioen werd én het fluiten van Promotieteams die dan doorgingen van de 1e naar de eredivisie, waren natuurlijk opstekers voor mij. De Oorkonde met de gouden scheidsrechtersspeld die ik ontving van de Nederlandse Volleybal Bond (NeVoBo) en de benoeming als erelid van onze vereniging zijn tevens momenten om met plezier aan terug te denken.

Wat is er moeilijk aan het scheidsrechter zijn?

Naarmate je hoger fluit wordt de psychische oorlogsvoering tussen de teams heviger. Ik laat me echter niet gek maken en dat begrijpen ze dan en stoppen. Een speler die bij verschillende wedstrijden al begon te serveren voordat ik gefloten had om de tegenpartij te frustreren, heb ik vóór een wedstrijd gesommeerd dit niet meer te doen, anders kon hij een gele kaart verwachten. Toen was het met zijn vervelende gewoonte afgelopen. Ik moet wel zeggen dat ik een pittig spel wel ambieer.

Waarom koos u juist voor dit vrijwilligerswerk?

Uit onafhankelijke beoordelingen en van de teams die ik floot, kwam naar voren dat ik scheidsrechters talent heb. Dan kom je vanzelf van het één in het ander bij je club. Al moet ik zeggen dat dit niet het enige vrijwilligerswerk is wat ik doe of gedaan heb. Twaalf jaar heb ik in het bestuur van de kerk gezeten en ben vanuit de kerk bij de voedselbank terecht gekomen. Maar ook 8 jaar mijn steentje bijgedragen aan Woongemeenschap Zilt in Gorinchem waar ik penningmeester was.

Meestal moet er samengewerkt worden, hoe gaat dat?

Vroeger waren de contacten tussen de Volleybal Bond en de clubs veel directer. Het werkgebied van de Bond is aanzienlijk vergroot en daar is het minder nauwe contact van nu debet aan.

Hoe lang hoopt u dit vrijwilligerswerk nog te doen?

Ja, dat is natuurlijk afhankelijk van hoe het met me gaat. Toch heb ik de stille hoop in 2020 het 50- jarig lidmaatschap te halen. Door mijn nageslacht wordt de club in ieder geval voortgezet, want er zitten inmiddels al 5 kleindochters op OKK'70.

Waarom zit u niet achter de geraniums?

Veel te veel leuke dingen te doen: fietsen, vissen, tijd voor kinderen en kleinkinderen.

Heeft u betaald werk gedaan en wat was u van professie?

Ik werkte 34 jaar in de Verfindustrie in Dordrecht en later in IJmuiden. Financiën en export waren de kernzaken waar ik me mee bezighield.