De eerste 'Wat mij Boeit': Een creatief interieur

H'VELD-G'DAM – ,,Eigenlijk is het me met de paplepel ingegoten. Mijn vader heeft naast zijn baan ook altijd veel met zijn handen gewerkt en door de jaren heen van twee oude huisjes een mooie woning gemaakt. Ook mijn moeder is heel handig en pakt alles aan.” Aan het woord is creatieve duizendpoot Miranda Hartog (36). Toen ze nog op school zat hielp ze al in een bloemenzaak. Later deed ze de opleiding bloemsierkunst en maakte ze er haar werk van. Maar ook keek ze rond in de wereld van de verlichting, de horeca, in een tuincentrum en leerde ze voor coupeuse. Miranda bleef lang ‘thuis’ wonen en haar woonslaapkamer(tje) zou niet misstaan hebben in een glossy woontijdschrift. Ook leefde ze zich regelmatig uit op het interieur van haar ouders. ,,Het bleef niet bij een nieuw behangetje, ik vond ook dat er dan ook geschilderd moest worden en dat we nieuwe planten en andere accessoires nodig hadden.” Ook de kerstversiering lieten ze graag aan Miranda over. Eigenlijk hield ze zich al van jongs af aan met interieurstyling bezig.

Door Margreet Strijker

,,Eind 2006 begon het te kriebelen, het werd tijd om toch eens op mezelf te gaan wonen. Maar nieuwbouw is helemaal niks voor mij en in een woonwijk zag ik me ook niet zitten. Mijn moeder wees me op een advertentie over de realisatie van drie appartementjes in een voormalige dierenwinkel aan de Damstraat. Wij erheen. Mijn moeder vond het een bouwval. Maar ik kan goed vooruitkijken en zie altijd de pluspunten en ik had gelijk zoiets van: Wauw, dit is gaaf! Na een slapeloze nacht of vijf begon het te rollen en begin 2007 was ik in het bezit van een eigen huis of beter gezegd een eigen casco.”

De indeling die de aannemer bedacht had, was niet echt naar Miranda’s zin en er volgde ruim anderhalf jaar verbouwen waarbij alle opgedane kennis en ervaring werd gebundeld in haar grootste creatieve project: een eigen huis. Van de twee slaapkamers aan de voorkant werd één woonruimte gemaakt. Slapen doet ze op het tilletje dat bereikbaar is met een door haar zelf ontworpen en door haar oom gelaste verschuifbare bibliotheektrap met treden van plexiglas. ,,Het bed heb ik zelf gemaakt, want alle ledikanten bleken te hoog.” Onder de slaapvide bevindt zich de relatief riante werkkamer en de deur naar het balkon. ,,Dit jaar heb ik mijn eerste eigen tomaatjes gegeten, helemaal geweldig vind ik dat.” Voor de keuken werd een dakkapel aan de achterkant geplaatst. ,,We hebben alles zelf gedaan. Ik heb heel veel hulp gehad van mijn broer Ruud en mijn vriendenstel Erik en Marion en van anderen. Maar de keuken is door een vakman gezet, want het moest tegen het schuine dak én er zit een onmogelijke hoek én er loopt een draagbalk door het aanrecht.” De vloer van de woonkamer is iets verhoogd, waardoor het verschil benut kon worden voor bergruimte met laden voor keukenbenodigdheden. ,,En mijn strijkplank ligt daar ook, want in een huis zonder rechte muren kun je zo’n onding nergens kwijt.”

Voorgaande beschrijving roept misschien het beeld op van een hokkerige wat oubollige zolderetage. Maar niets is minder waar. Het interieur is modern, strak en licht. Zwart en pesto-groen bepalen het kleurbeeld en vormen daarmee de perfecte habitat voor de ongewone exotische planten (zoals een flespompoen). Veel (plexi)glas, spiegels en transparante raamversiering en de strakke meubels geven het geheel een design uitstraling. ,,Design? Haha… nee hoor, gewoon Marktplaats en veel Ikea. Maar ook spulletjes die ik tijdens mijn diverse banen vergaard heb. Ik vind het leuk om met zo weinig mogelijk geld een leuke sfeer te creëren. Mensen die toch geld zat hebben denken zelf niet meer creatief, die laten dat voor zich doen.”

Creatief is Miranda zeker. In het woongedeelte is één wand bedekt met fotobehang van een reusachtige uitgebloeide paardenbloem waarvan het lijkt of de pluizen van de muur loskomen. Tegen een dakspant heeft ze het nummerbord van haar eerste auto gehangen. ,,Ja, die balk hangt nogal laag maar door de opvallende gele plaat, stoot niemand zijn hoofd.” Onder alle meubels heeft ze wielen gezet wat de indeling heel flexibel maakt. De salon- en eettafel maakte ze ook zelf. Alles is praktisch en doordacht, maar ziet er vooral mooi uit.

Maar er is meer in Miranda’s leven. Naast haar baan als skilerares verzorgt ze soms bruids- of rouwwerk en ontwerpt en maakt ze kleding. ,,Geen gewone kleren hoor, maar avondjurken of kerst- of andere gelegenheidskleding. Mijn laatste opdracht was het maken van Schotse kilten voor de Jannemannen (de beveiligers van de feestband ‘Jan pak de Leuning’, red.). Ik ben een creatieve denker en doener. Nu ik erover nadenk, eigenlijk meer een doener dan een denker.” Dat doenerige uit zich ook in Miranda’s bijzondere bedrijfje dat binnenkort opstart: 'Mi”zonders' voor interieurstyling, verbetering en beplanting. En bruids- en ander bloemwerk. Een enthousiaste bundeling van haar vele creatieve ideeën, opgedane kennis en vaardigheden. Informatie: ma.hartog@telfort.nl.