'Ik was verstijfd van angst'

22 december 2010 om 00:00 Nieuws

"In wat voor wereld leven we? Dat heb ik telkens in mezelf gemompeld toen ik naar huis liep. Ik wilde een dag later zelf de krant bellen, maar daar was ik niet eens toe in staat. Ik zat nog helemaal te trillen." Volgens de vrouw, die niet met haar naam in de krant wil, leek het wel een Wild West-film. Ze steekt gedecideerd haar verhaal af. "Het was al redelijk laat in de middag, rond half vier, op een mooie, maar koude dag. Ik was volkomen alleen waardoor het doodstil was. Ineens was er een knal. Vanuit het niets. Ik keek om me heen en dacht: waar kan ik dekking zoeken? Op zo'n moment komt, hoewel het al 65 jaar is geleden, de oorlog weer naar boven. In 1945 ben ik samen met een vriendin beschoten omdat de bezetter onze fietsen wilde vorderen."

85-jarige vrouw van streek door schot op kerkhof H'VELD-G'DAM - "Scherpschutters langs de Kerkweg. Dat moet je er maar als kop boven zetten." De 85-jarige vrouw die vorige week zondag de schrik van haar leven kreeg toen ze het graf van haar man bezocht, laat even een kleine glimlach zien. Ze is een aantal dagen flink van streek geweest. ,,Dat ben ik normaal gesproken nooit." Haar kleindochter knikt. Ze schreef een ingezonden brief aan de krant. ,,Mijn oma heeft nachten niet geslapen en had een ingevallen gezicht. Naast het feit dat het luguber is, is het levensgevaarlijk." Ze hoopt dat de twee schutters, die op klaarlichte dag, midden in het dorp, een vogel uit de lucht schoten, dit artikel lezen en zich beseffen dat ze een oudere vrouw de stuipen of het lijf hebben gejaagd.

Door Erik de Bruin

Ze is nog steeds emotioneel. "Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Wie doet nu zoiets? Midden in een dorp een vogel neerschieten. Mét een echte kogel. Als het maar een hagelschot is geweest was het niet zo'n zware knal geweest." Ze vermoedt dat het schot vanaf de Kerkweg is gelost. ,,Binnen enkele minuten waren ze op de begraafplaats en gingen ze tussen de zerken in op zoek naar het doodgeschoten beest. Ze hadden geen wapen bij zich. Die hebben ze waarschijnlijk achtergelaten op de plek waar ze hadden geschoten. Ik was nog steeds verstijfd van angst en durfde er niets van te zeggen. Die oudere kerel keek me aan met een blik van: heb het hart niet er iets van te zeggen."

Ze omschrijft hem als een blonde vent met een zwaar postuur van ongeveer 25 jaar. Zijn kompaan was een jongere knul van misschien veertien jaar oud. "Ik vind het ontzettend jammer dat niemand anders getuige is geweest. Dan was ik er misschien wel op afgestapt en had ik ze verteld dat ik me dood was geschrokken. In m'n eentje durfde ik dat niet. Niet zo gek toch? Als je op tv naar het Nieuws kijkt zie je voortdurend dat mensen om niets in elkaar worden geslagen. Aangifte doen bij de politie leek me zinloos. Misschien zouden ze me niet eens geloven en zouden ze denken: de vrouw ziet ze vliegen. Bovendien waren de daders natuurlijk allang weg. Wat ik vreemd vind is dat niemand die aan de Kerkweg woont na de knal naar buiten is gegaan om te kijken wat er aan de hand was. Dat er nu een stukje in de krant komt is maar goed ook want mensen horen hiervan te weten."