Springer De Wit komt nooit meer langs

HARDINXVELD-GIESSENDAM - Op 31 mei gingen Teus en Maatje de Wit voor de allerlaatste keer met hun winkelwagen langs de deuren. ,,We zijn totaal verrast door alle lieve woorden, bloemen en cadeaubonnen", laten ze weten. ,,Ook met het boekje met foto's van de geschiedenis van ons familiebedrijf, dat we van de kinderen hebben gekregen, zijn we erg blij."

Door Ria Scholten

We spreken elkaar in de voormalige buurtwinkel aan de Spoorweg 2, waar de oude snijmachine nog staat te glimmen. Ook de crème betegelde wanden doen denken aan vroeger tijden. ,,We gebruiken deze ruimte nu als kantine", grapt het echtpaar. ,,We mogen hier graag een kopje koffie drinken en wat tv kijken. Nu we niet meer hoeven te werken zitten we ook vaak in ons 'buitenhuis' in Giessenburg. Ons huis is verkocht en we zijn op ons gemak op zoek naar een leuk appartement."

,,Ik startte in 1969 met de eerste winkelwagen, die toen nog van mijn vader was", blikt Teus terug. ,,Op 1 januari 1979 heb ik de zaak overgenomen. Ik ben blij dat hij begrip heeft voor het feit dat ik met het bedrijf gestopt ben en dat hij dit nog in redelijke gezondheid heeft mogen meemaken. Mijn vader had een bijzondere band met de klanten, die altijd in stand is gebleven. Hij wist niet alleen hun verjaardagdatum, maar ook hun leeftijden. Hij belde vaak op om te feliciteren. Als ik dan met de wagen langskwam zei de jarige 'je vader heeft al gebeld, hoor'."

Een van de klanten heeft in een gedicht heel goed verwoord wat Springer De Wit voor haar en haar buurtjes heeft betekend. Een van de zinnen luidt: Want de boodschappen die je bracht, was alles niet, we deelden vreugde en verdriet. ,,Bij veel mensen brachten we een stukje gezelligheid. We hadden veel oudere klanten, maar ook jonge mensen en de bewoners van de boerderijen op de ruilverkaveling maakten graag van onze diensten gebruik", vertelt Teus. "Bij klanten die slecht ter been waren haalden we het briefje op en werden de boodschappen keurig binnen neergezet. We maakten lange weken van wel 60 tot 70 uur, maar kregen daar ook heel veel voor terug. Zo werden we door klanten regelmatig uitgenodigd voor een bakkie koffie."

Teus vertelt verder: ,,De winkelwagen was negen meter lang en kon plaats bieden aan een ruim assortiment. Het was zaak om altijd voldoende voorraad te hebben, want ook de laatste klant moest nog keuze hebben. Niet voorradige artikelen konden we in de meeste gevallen toch nog leveren." Lange dagen onderweg in extreme warmte, maar ook op bijzonder koude dagen. ,,Ik heb de wagen wel eens op het ijs voelen glijden", herinnert Teus zich. ,,Op warme dagen was het een uitdaging om alle producten voldoende koel te houden." Tot besluit willen Teus en Maatje alle klanten nogmaals bedanken voor het prachtige afscheid. Ze gaan samen heerlijk van hun vrije tijd genieten.

Foto-onderschrift:

Het echtpaar De Wit bedankt iedereen nogmaals voor het prachtige afscheid.