Versoepelingen?!

We snakken er met z’n allen naar: versoepelingen vanuit de huidige lockdown. De een kan niet wachten om weer met vrienden naar de kroeg te gaan, de ander om eindelijk weer naar de kerk te gaan om geloofsgenoten te ontmoeten. Of om weer op vakantie te gaan naar een zonnige bestemming of om eindelijk je verjaardag te vieren.

Versoepelingen van de lockdown worden keer op keer aangekondigd en weer uitgesteld. Wellicht mogen we binnenkort onder andere meer bezoek ontvangen, gaat de sportschool weer open en kunnen we dan eindelijk weer op een terras zitten.

Kunnen de versoepelingen wel? Oplopende ziekenhuisopnames van corona patiënten, IC-afdelingen die (te) vol dreigen te raken zouden juist pleiten voor geen versoepelingen.

Of konden de versoepelingen niet uitblijven omdat we de beperkingen zat zijn? De aanhoudend hoge besmettingscijfers, elke dag weer, lijken dit te bevestigen. Zorgt de maatschappelijke druk ervoor dat versoepelingen niet uit konden blijven?

We moeten ons wel beseffen dat het meest nare scenario niet ondenkbeeldig is. Het zwarte scenario dat artsen aan de poort van het ziekenhuis dwingt te kiezen uit patiënten die wel of niet behandeld kunnen worden.

Het lijkt erop dat het vaccineren tegen het coronavirus ons moet helpen uit de coronacrisis te komen. Alle maatregelen waaraan we ons zelf moten houden kunnen we niet meer voldoende opbrengen.

Vaccineren dus. Ook als u daar niet enthousiast over bent, u beslist tenslotte zelf of u dat wilt of niet, bedenk dan dat u niet alleen vaccineert voor uzelf maar in belangrijke mate voor de mensen in uw omgeving.

Dat ik dit hier schrijf komt voort vanuit mijn overtuiging dat we als individueel mens functioneren in de samenleving waarin we naar elkaar omzien, ook bij het vaccineren.

P.S. Ik schreef deze column op 16 april 2021

Wim de Ruiter MBA

Fractievoorzitter CDA