Woedende schapenboer rouwt om lam

30 juli 2008 om 00:00 Nieuws

Toen zijn vrienden zaterdagavond, voor wie Verkaik op dat moment kookte, een kijkje namen bij de schapen misten ze niet een schaap. De volgende ochtend telde de 36-jarige Hardinxvelder al een lam minder en hij hertelde de dieren. Bij de ooien zag hij iets raars; onder een boom lag het dode lam, opgezwollen met de ingewanden eruit. Verkaik: ,,Ik slaakte een kreet en riep naar mensen of ze iets hadden gezien. Ik belde de politie en die was snel ter plaatse. Het bleek dat ze de avond daarvoor op aanwijzing van een agente in burger twee Roemenen hadden opgepakt die het schaap aan het slachten waren.”

‘Deze daad is té bizar voor woorden’ H’VELD-G’DAM - De avond ervoor waren ze er nog allemaal; de 33 schapen van Jan Verkaik. Twee keer per dag telt hij de dieren en geeft hij ze voer en water. Op zondagmorgen deed hij een lugubere vondst. Schaap Hilly lag dood onder een boom, de keel doorgesneden en de buik open. Terwijl de Hardinxvelder zijn verhaal doet, klinken woede en verdriet door in zijn stem.

Door Marjanne Dijkstra

Lam Hilly had een speciaal plekje voor de Hardinxvelder die in het dagelijks leven onderzoeker schapenhouderij bij het Wageningen Universiteit en Research Center is. ,,Mijn moeder en het dochtertje van mijn zus hadden het lam met de fles grootgebracht. Dan krijg je toch een andere band met een schaap. Mijn moeder heeft een nacht niet geslapen en mijn nichtje wil graag naar de schapen toe. Maar hoe moet ik haar vertellen dat een schaap is vermoord, ze is nog zo jong.” Het dode lam is tevens afstammeling van Verkaik’s eerste ooi die ooit een vierling kreeg. ,,Iedere keer houd ik uit die lijn een ooi om mee te fokken, het zijn mooie schapen met een bles. Hilly had veel potentie op mooi nageslacht.”

Gruwelijkheid

Gistermiddag kwam een landelijke dienst het dode schaap ophalen. Verkaik’s stem breekt een beetje als hij verder vertelt: ,,Eerst liep ze nog vrolijk te spelen. Ik moest echt slikken en word nog misselijk als ik er aan denk. Het schaap moest ik zelf opruimen en ik moest iemand vragen om me te helpen. We gingen bijna over ons nek van gruwelijkheid. Deze daad is te bizar om in je hoofd te halen.” De daders waren volgens Verkaik ervaren slachters: ,,Ze hadden het schaap goed de keel doorgesneden en haar opengesneden op de plek waar het vlees zit. Wat dat betreft was het ‘keurig’ gedaan. Ik denk dat die lui met voorbedachten rade op stap zijn gegaan met een mes. Dat ze betrapt zijn is dan geluk, anders had ik alleen nog een hoopje slachtafval gevonden.”

De andere schapen hebben niet geleden onder de brute afslachting, meent Verkaik. ,,Hooguit een ander lam dat ook met de fles is grootgebracht. Die mist Hilly wel als maatje. Hilly was wat ouder en groter en het andere lam liep altijd achter haar aan.” Het is niet alleen Verkaik en zijn familie die zijn geraakt door de moord op het schaap, ook de buurt schrikte op. ,,De mensen die in de buurt wonen zijn verschrikkelijk geschrokken, niemand verwacht dat zoiets hier gebeurt.”

Verdrietig is hij nu niet echt zegt hij, Verkaik is vooral woedend. ,,De rest van de familie zit wel met tranen. Ik houd de beesten voor m’n plezier, ik zorg dat ze gezond zijn en dan gaan onverlaten even met een mes rondzwaaien. Het mag ook gewoon niet, het is dierkwelling. Ook in de islamitische cultuur mogen schapen niet zomaar door iemand geslacht worden, dat gebeurt bij een slager. Daar snijden ze de keel van een schaap door, maar dan wordt het dier verdoofd.”

Zijn ogen worden fel: ,,Ze zijn echt gestoord! Er moet een daad gesteld worden in de vorm van een straf, anders houd ik straks geen dier meer over. Ik snap wel dat werkgevers graag goedkope krachten uit het buitenland hebben, maar ik zit met de brokken. Natuurlijk zijn de meeste mensen uit andere landen die hier komen werken nette gasten, maar als je een strafblad krijgt mag je wat mij betreft opdonderen.”

Al 23 jaar houdt Verkaik schapen, hij leerde het vak, waaronder het leren verlossen van schapen, van zijn ooms. Hij zorgt goed voor de dieren, die heel vatbaar zijn voor allerlei ziektes. ,,Ik ben blij met mijn schapen, ik ben er trots op. Door de blauwtong heb ik ze heen gesleept, ze hadden toen nog meer zorg nodig. Ik geef ze goed te eten en te drinken en was ze regelmatig om maden te voorkomen. Zeker met dit broeierige weer en met een vochtige vacht is dat een reëel gevaar.”

Of zijn plezier is vergald door deze actie? ,,Ik vind het nog steeds heel erg leuk, anders deed ik dit niet al 23 jaar. Maar dit schorriemorrie hoort niet in Nederland thuis. Je kan honger hebben, maar dan haal je niet zomaar iemands vee van het land.”