Sportpaden

Sporters op de openbare weg en ik, we zullen nooit vrienden worden. Met enige regelmaat fiets ik op het mooie fietspad langs de Parellelweg, niet zelden ook het terrein van fanatieke wielrenners. Ook van niet-fanatieke wielrenners overigens, maar die weten zich vaak wel te gedragen naar de omstandigheden, namelijk: openbaar fietspad. Nee, de fanatieke wielrenners zijn diegenen die zich in het peloton van de Tour de Parallelweg wanen en in formatie al schreeuwend en met vernietigende blik je voorbij zoeven. Ze laten nog net niet alles lopen.
CDA pleit voor meer fiets- en wandelpaden in Hardinxveld, maar ook vooral van een scheiding daarvan. Ik weet niet of dat helpt. Wanneer je namelijk, net van het wielrengeweld bekomen, al foeterend je weg vervolgt, moet je uitkijken dat je niet op iets, wat tussen een snelwandelaar en hardloper inzit, inrijd. Ergens in een grijs gebied heeft iemand blijkbaar ooit besloten dat nordic-walkstokken en flitsende hardloopschoenen ook tot de rijwielen behoren. ,,Ja maar asfalt loopt gewoon veel lekkerder.” Dat zal best, maar ik dacht dat sporten ook een soort bevredigende zelfkastijding moest zijn, dus hup, klompen aan en door het naastliggende weiland de volgende keer graag.
Terug naar het mooie CDA-plan. Ik zou dat veel grootser aanpakken: Hardinxveld als Olympisch dorp.
In de buurt van de Huibjesbrug zijn ze al aan het klussen dus kleine moeite om even wat ballenlijnen in het Kanaal van Steenenhoek te kletteren. Ik stel voor om van de driehoek Thorbeckestraat-Peulenlaan-Buitendams een circuit te maken. Je hoeft enkel maar een finishlijn op het wegdek te schilderen, gescheurd wordt er toch al door de plaatselijke Verstappens. Bijkomend voordeel: binnenin het circuit lígt al een jeu de boulescomplex dat uit te breiden is met een outdoor klimwand tegen de omliggende flats. Wellicht dat we dan nog eens vrienden worden. De sporter op de openbare weg en ik.

Walter Leendertse