Tegelwippen

Mijn oog viel laatst op een artikel over het NK tegelwippen waar Hardinxveld-Giessendam blijkbaar ook vol aan meedoet. Nu ben ik redelijk competitief en altijd in voor een wedstrijdje. Zeker als het een niet al te fysieke wedstrijd is. Ik las het artikel door en kwam er achter dat het NK tegelwippen een landelijke wedstrijd is waarbij verschillende gemeentes tegen elkaar strijden om hun dorp of stad te vergroenen. De bedoeling is dat je tegels eruit wipt en in plaats daarvan iets groens plant. Dit is iets wat ik wel kan, dus ik begon met een plan. Achter mijn huis ligt een kleine groenstrook met een trottoir ertussen. Ik besloot het trottoir over de gehele breedte van mijn achtertuin te tegelwippen en in te zaaien met graszaad zodat ik direct vanuit mijn tuin op een mooie grasmat zou kunnen stappen, maar ook -volgens de website- ruimte zou bieden aan biodiversiteit, het insectenquotum mee zou helpen op te hogen en te strijden tegen de opwarming van de aarde. Én je kon er ook nog iets mee winnen. Ik fietste naar de Intratuin voor een spade, graszaad en allerlei kunstmesten die volgens de grassoloog van de Intratuin écht allemaal nodig waren. Binnen een middagje was de klus geklaard en ik keek voldaan naar de net ingezaaide vlakte tussen mijn achtertuin en het groenstrookje. Had ik de wereld toch maar weer mooi een stuk beter gemaakt!
Mijn eigenschouderklopperij werd ruw verstoord door twee buurvrouwen van iets verderop. Of ik misschien helemaal gek was geworden. Hun kroost was al spacescooterend en hoverboardend recht in mijn ingezaaide greppel terecht gekomen. Ik probeerde het nog met: ,,Nou goed dat er geen tegels meer lagen dan, haha” maar dat droeg niet echt bij aan de sfeer. Ik pakte de spelregels er eens bij en moest schoorvoetend bekennen dat ik misschien over het gedeelte heen had gelezen waarin stond dat je alleen maar particuliere tegels mocht wippen. Jammer, want ik had inmiddels al grootse botanische ideeën voor het gemeenteplein. Er zat niets anders op dan de tegels bedremmeld weer terug te leggen en de hopen dat er misschien wat grassprietjes hun weg tussen de voegen door zouden vinden.
Toen ik mokkend de spullen in de schuur opborg, bleef de punt van mijn schoen haken achter een wat hoger liggende tegel. Ik heb hem er maar uitgewipt en het restje graszaad daar maar ingezaaid als een minivoetbalveldje voor de mieren en lieveheersbeestjes. Ik heb de tegel netjes geregistreerd op de tegelwipsite en hoop dat het een kleine compensatie is voor al het groen wat door de gemeente weer weg wordt gehaald ten behoeve van allerlei bouwprojecten. Ik heb er een hard hoofd in, aangezien mijn tegel nog eenzaam in z’n eentje staat geregistreerd.

Walter Leendertse