Wereldreizigers Minggoes en Jacoline fietsten 47.000 kilometer door 33 landen

WEKEROM Een desolate woestijnachtige steppe, het is één fraai shot van ontelbare foto’s. Het hart van Minggoes Lekatompessy (57) en Jacoline van Luttikhuizen (51) gaat er sneller van kloppen. Ze fietsten de afgelopen twee jaar door 33 landen in vier continenten.

Een paar weken geleden stond er 47.000 kilometer op de teller van hun robuuste tweewielers. Ze streken neer in Wekerom, waar ze zich laven aan de luxe van een huurhuisje. ,,Je hebt zomaar warm en koud water uit de kraan, geen lekkend toilet, een heerlijke douche, vloerverwarming en een gaskacheltje. Het zijn allemaal dingen die we lange tijd niet hadden. Vaak moest je je redden met een emmertje water”, vertelt het duo enthousiast.

Nieuws gaat verder dan de gemeentegrens. Daarom brengen wij ook bijzondere verhalen van buiten jouw gemeente. Artikelen die je motiveren, inspireren en je aan het denken zetten. Kortom: verhalen die de moeite waard zijn om te lezen.

Daarom was het weer erg wennen aan de Nederlandse maatschappij, want het fietsleven, buiten zijn in de fascinerende natuur en de vele ontmoetingen met kleurrijke mensen bevielen hen zeer goed. En eigenlijk waren Minggoes en Jacoline nog steeds op pad, want de reden om dit najaar in oktober naar huis te gaan, was helaas geen fijne: de gezondheid van de moeder van Jacoline gaat sterk achteruit.

Vaak moest je je redden met een emmertje water

TURKIJE De geboren Barnevelders zegden hun baan op, verhuurden en verkochten later hun huis in Putten en begonnen begin maart 2020 aan een wereldreis op de fiets. Ruim drie weken later werden ze alweer teruggefloten doordat het coronavirus wild om zich heen sloeg. Vanuit Zagreb namen ze het vliegtuig retour, omdat ook in Kroatië een lockdown ingesteld werd. Maar het fietsvirus was sterk(er), zodat de globetrotters 15 juni van dat jaar de pedalen alweer rondtrapten. Via Griekenland bereikten ze Turkije, met nog steeds het einddoel Indonesië, het land waar Minggoes zijn roots heeft liggen en waar hij nog nooit geweest was. In de zomer van 2020 leek dat vooralsnog een brug te ver, omdat de oostgrens in Turkije gesloten bleef vanwege corona.

,,Daarom hebben we vijf maanden in dat mooie land rondgefietst. Dat was een prachtige belevenis. Door corona was het eigenlijk overal lekker rustig. We konden alles bekijken zonder toeristen en dat was fantastisch. Tegelijk was het ook confronterend, want nogal wat mensen in het buitenland hebben het niet breed en we zagen veel leegstaande panden. Zij worden niet zo snel geholpen door de overheid als in Nederland.”

Door corona was het eigenlijk overal lekker rustig. We konden alles bekijken zonder toeristen

Op het moment dat Jacoline en Minggoes hoorden dat ze wél naar Afrika konden vertrekken, grepen ze die kans aan en verlegden ze hun koers. De geplande route kon de prullenbak in. ,,We namen het vliegtuig van Istanboel naar Kenia. Daarvandaan hebben we in zes maanden naar Zuid-Afrika gefietst, wat een afstand van 10.000 kilometer was.”

Door de woestijn van Namibië.

NIJLPAARD Het stel doorkruiste Kenia, Tanzania, Zambia, Botswana, Namibië en Zuid-Afrika. De verhalen hierover zijn eindeloos, ze werden vooral geraakt door de schoonheid van de natuur. Op vele plekken werd telkens het lichtgewicht tentje opgezet, hoewel dit soms niet zonder gevaar bleek. ,,Je moet je spullen steeds goed controleren. Of er bijvoorbeeld geen slang in je bed is gekropen. Wel kwam er een keer ineens een man naar ons toe die vertelde dat er een cobra was gesignaleerd. Hij kwam ons waarschuwen, want zo’n dier is echt gevaarlijk. Dus moet je je tent goed dichthouden.” Ook werden ze weleens gewaarschuwd als er leeuwen in de buurt waren. De twee genoten enorm van imposante dieren als nijlpaarden (,,het geluid dat ze maken, zal ik nooit meer vergeten”) en olifanten (,,we fietsten ook over de ‘Elephant Highway’, waar ze de weg overstaken, dat duurde soms weleens lang”). Ze zullen nooit in het donker reizen, want dan dreigt er meer gevaar.

Je moet je spullen steeds goed controleren. Of er bijvoorbeeld geen slang in je bed is gekropen

In juni 2021 woedde er een virusvariant in Zuid-Afrika, waardoor het stel in quarantaine zou moeten. Na een negatieve test konden ze met een vlucht naar Nederland om tijdsverspilling te ontlopen en tussendoor ook de familie weer eens te zien (Minggoes is vader van twee kinderen: Merlijn en Sophie). Een snelle vaccinatie zorgde ervoor dat na drie weken de draad weer opgepakt kon worden, maar nu aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. ,,We wilden graag weer vertrekken. We vlogen naar Mexico, want daar was de grens open. Daarna fietsten we naar Belize, Guatemala, Nicaragua, Honduras, El Salvador, Costa Rica en Panama.”

ZEEZIEK Van Midden- naar Zuid-Amerika reizen, gaat niet zo eenvoudig, want er is geen weg over land. De twee konden wel in vijf dagen met een zeilboot, via de San Blas eilanden, naar Colombia. Dat was even vakantie, hoewel Minggoes heel erg zeeziek werd. ,,Ik was hem echt even helemaal kwijt”, zegt Jacoline. ,,Je wilt avontuur, dus dan krijg je avontuur”, reageert haar vriend nu glimlachend.

Je wilt avontuur, dus dan krijg je avontuur

Over de Colombiaanse stad Cartagena, waar ze aan wal kwamen, zijn de Wekerommers heel enthousiast. ,,Wat een kleurrijke stad is dat. Het land is ook heel leuk en authentiek. Het is zó jammer dat het imago van dit land zo slecht is (drugsmaffia, red.), want ze doen het daar juist zo goed. De inwoners zijn ongelooflijk gastvrij en vriendelijk.”

Minggoes Lekatompessy en Jacoline van Luttikhuizen.

Vervolgens trokken de fietsers het Andesgebergte in, maar dat bleek een flinke aanslag op hun conditie te zijn, hoe mooi de natuur ook was. ,,Je klimt en daalt, waarbij de temperaturen erg wisselen. Dat is slopend, want je kunt je er bijna niet op kleden. Soms moesten we gewoon lopen. Gelukkig hadden we wel een speciale Rohloff naaf op onze Santosfietsen, voor een bergverzet, om extra licht te trappen. Er zitten brede banden op en deze fietsen hebben een riem, geen ketting.”

GASTVRIJHEID Ecuador was het volgende land om te doorkruisen. Ze merkten dat het reizen met tweewielers het contact met de bevolking enorm stimuleert. ,,Dan ben je zó dichtbij. Er waren zo vaak mensen die even stopten en ons iets aanboden of uitnodigden om te komen overnachten. Dat was prachtig! Je kijk op de wereld verandert daardoor. Mensen in de landen waar wij waren, zijn vaak meer betrokken op hun familie en vrienden en eerder tevreden met hun leven dan Nederlanders met al hun luxe. Dat vind ik heel lastig geworden. Ik zag hier mensen in de rij wachten voor een delicatessenzaak. We hebben het in ons land zó goed, maar waarom zijn we de tevredenheid en gastvrijheid kwijtgeraakt?”

We hebben het in ons land zó goed, maar waarom zijn we de tevredenheid en gastvrijheid kwijtgeraakt?

BASIC LEVEN Minggoes en Jacoline verkochten in april 2022 hun huis aan de mensen die het eerst huurden. Daardoor werd hun portemonnee gevuld, terwijl ze nu nauwelijks vaste kosten hebben en in het buitenland relatief goedkoop kunnen leven. ,,We leven erg basic. Op deze manier kunnen we het best lang volhouden.” Conditioneel is het soms wel even pittig, onderkent het stel. Zo was Minggoes in de Andes flink afgevallen.

Helaas ging de grens naar Peru destijds niet open, het land waarop de fietsers hun zinnen hadden gezet. Doordat de restricties rond corona in Azië beter klonken, werd het roer omgegooid en vertrokken de twee met het vliegtuig naar de Filippijnen. Maar wel eerst met een tussenstop in Nederland, ook om de verkoop van de woning af te ronden en wat spullen op te slaan bij hun ouders.

Even poseren in een kleurrijk versierde straat.

Na een bezoek aan de Filippijnen werden visa voor twee maanden geregeld om Indonesië te bezoeken. Om te beginnen in Bali, daarna van Java naar Soerabaja om Ambon te bereiken. Minggoes slaakt een zachte, maar wel diep emotionele kreet, want het was de allereerste keer dat hij hier kwam. ,,Dit was zo ontzettend bijzonder. Het gaf me kippenvel toen we daar aankwamen. Het is niet uit te leggen, want je voelt vanalles. We hebben alles enorm in ons opgenomen en hebben hier op een scooter, meer als toerist rondgetoerd. De indrukken waren enorm. Daardoor was je aan het eind van de dag helemaal kapot.”

Dit was zo ontzettend bijzonder. Het gaf me kippenvel toen we daar aankwamen

VERRE FAMILIELEDEN Minggoes ontmoette in Djakarta nog verre familieleden, zoals een broer en zus van zijn moeder. Het was ook erg leuk om vanaf die locatie even online met zijn moeder in Barneveld contact te hebben, om te laten zien dat Minggoes bij zijn oom en tante was. Het bezoek was fascinerend, maar het zou te ver voeren om zich zelf in Ambon te vestigen, daarvoor is Minggoes toch teveel vervlochten met de Nederlandse maatschappij en het klimaat met de vier seizoenen. ,,Het is daar heel warm en vochtig. Bovendien zijn we niet zo gecharmeerd van al het ongediertje dat je in Indonesië hebt. Je hebt er heel veel beestjes! (lacht).”

Enthousiaste kinderen in Laos.

VIETNAM Na Indonesië was het vizier gericht op Maleisië, Cambodja, Thailand en Laos. ,,Het was indrukwekkend hoe de jonge bevolking in Cambodja zich ontworstelt aan de verschrikkingen in de tijd van de Rode Khmer. Er zijn nog veel plekken die daaraan herinneren, dat doen ze op een mooie manier. Ze zijn zich daar ook heel bewust van de waarde van het familieleven. Daar investeren ze veel tijd in.”

MOOIE MENSEN Jacoline en Minggoes raakten onderweg op veel plekken enorm onder de indruk van de gastvrijheid. Ze merkten dat de religieuze en culturele wortels er eigenlijk niet toe doen, van christelijk tot islamitisch en boeddhistisch. ,,We zijn er zo goed in om elkaar in hokjes te stoppen, maar de mensen zijn overal zó goed. De media laten ons geloven dat de mensen op onze wereld slecht zijn, terwijl dat slechts 0,001 procent van iedereen is! De media pikken dat eruit en zijn helaas zó bepalend. Er zijn overal zulke mooie mensen. De reis heeft onze blik enorm verruimd. We kunnen in ons land heel veel van andere culturen leren. We leven met z’n allen op deze wereld en horen bij elkaar, als onderdeel van het grote geheel.”

Een bijzondere ontmoeting in Zuidoost-Azië.

VOLGENDE REIS? Minggoes en Jacoline merken op dat de wereld hun thuis is geworden. Daarom zouden ze graag weer op de fiets stappen. Jacolines moeder is gelukkig herstellende. ,,Dus is het nu wel ingewikkeld om een keuze te maken. Waar ligt dat moment om weer te vertrekken?” De fietsen staan nog geparkeerd in Laos en zullen ongetwijfeld weer van stal gehaald worden om nog vele kilometers af te leggen. ,,We willen nog graag naar Vietnam, dat is min of meer ons eindpunt in Zuidoost-Azië. Daarna gaan we misschien nog in Europa fietsen, want dan zijn we dichter bij mijn moeder.” En... wie weet komt er nog een tijd om ‘down under’ te bezichtigen, want ook Australië en Nieuw-Zeeland staan nog op de bucketlist van het fervent fietsende stel.

Meer informatie op: jacomingaroundtheworld.com.