Normaal

Wat is het verschil tussen het oude en het nieuwe normaal?

1.5 meter. Haha.

De media gebruikt regelmatig de term ‘het oude normaal’. De oude situatie, pre-Corona, is het ijkpunt om ‘normaal’ aan af te meten. Premier Rutte heeft het over ‘nieuw normaal’ en de zoektocht hoe een 1,5m-samenleving vorm te geven. Als brave burger ik denk graag mee. Normaal is een relatief begrip. Wat in de ene situatie normaal is, is dat niet een andere. Van Dale omschrijft ‘normaal’ als: ‘volgens de regel = gewoon’. Sociologisch gezien wordt normaal bepaald door een groep mensen. ‘Nieuw’ kan betekenen: ‘tot nog toe onbekend’ (Van Dale). Het onbekende, daar houden veel mensen niet van. Dat maakte de situatie rond Corona duidelijk. Er was geen precedent. Er was onzekerheid over de juiste aanpak. De maatregelen veranderden ieders leven, riepen reacties op: weerstand, ontkenning, angst, creativiteit.

Nieuw, onbekend kan ook positief ervaren worden: als een mogelijkheid. De kans het anders te gaan doen (bv. in de bestuurscultuur). Het is zeldzaam dat een gebeurtenis de hele bevolking treft en blijvende verandering en aanpassing tot gevolg heeft. Bij ‘nieuw normaal’ denk ik niet aan een nieuw set Coronaregels. ‘Nieuw normaal’ doet me wel denken aan een boek dat het heeft over een ‘cultuur van leven’ en dat stelt tegenover een ‘cultuur van dood’. Daar gaan we weer hoor ik je denken: abortus en euthanasie. Het is echter meer. Het is een basishouding van mensen, die gericht is op leven, duurzaamheid, medemenselijkheid, recht. Deze mentaliteit heeft invloed op beleid voor bestuur, milieu, gezondheidszorg, onderwijs. Deze cultuur van leven heeft nog niet veel invloed in onze samenleving. Dat blijkt uit berichten van bijv. lokale kranten. Het leven houdt zich niet aan regels, is soms weerbarstig. Toch is het leven bijzonder. Het is onze inspanning waard een leefklimaat te scheppen dat goed is voor mensen. Soft, idealistisch? Ik denk het niet. Eerder aanpakken, realistisch. Leven is lef hebben.

Jolanda Jansen