400 vrijwilligers helpen met vluchtelingen: ‘Nu gaat het om verbinden’

HARDINXVELD-GIESSENDAM De drie vrijwilligers van het kernteam Hardinxveld-Giessendam helpt Oekraïne, Patrick de Bruin, Lucie van Houwelingen en Agnes Karsijns, zitten bij elkaar in de Appelgaard. ,,Hier is het allemaal begonnen”, begint Patrick zijn verhaal.

door Esther Coumans

De drie vrijwilligers van het eerste uur praten honderduit met elkaar, alsof ze elkaar al jaren kennen. Maar dat is niet het geval. De drie hadden elkaar nog nooit eerder gezien in het dorp, maar je merkt dat ze een chemie samen hebben. Het klikt enorm. En dat was en is ook zeker nodig met het werk dat zij en alle vrijwilligers om hen heen hebben verzet. Patrick: ,,Het is heel bijzonder, maar we hadden vertrouwen in elkaar dat het allemaal goed zou komen. Je voelt ook wel aan of je bij elkaar past. Wij hebben alle drie dezelfde persoonlijkheid, we zijn echte aanpakkers.”

OPROEP Het begon allemaal begin maart van dit jaar. Patrick deed via de kerk een brede oproep naar buiten. ,,Ik wilde een groep mensen verzamelen die wilden helpen met de opvang van de vluchtelingen uit Oekraïne. Ik had nog geen idee hoe het allemaal zou lopen, maar ik wilde iets doen.” Op die oproep reageerden zo’n dertig vrijwilligers en daarna ging het snel. ,,Inmiddels hebben we al twee WhatsApp groepen”, vertelt Lucie. ,,De eerste groep was zo vol (er kunnen 256 mensen in een WhatsApp groep, red.) dus is er een tweede bijgekomen. Op dit moment zijn er zo’n 400 vrijwilligers. Niet iedereen is even actief, maar de appgroepen hebben enorm geholpen. Als er een oproepje in wordt gedaan, zijn er gelijk mensen die erop reageren. Overal wordt in voorzien. Dat is zo mooi om te zien”, glundert Lucie.

Agnes kan het ook niet geloven wat ze allemaal bereikt hebben in zo’n korte tijd. ,,Het is een maand geleden dat we hier in de Appelgaard begonnen met de opvang van de vluchtelingen. Dat is pas een maand geleden, maar het voelt echt wel als een jaar.” Vanaf het begin was Agnes de beheerster van de loods aan de Ambachtstraat met name in noodzakelijke goederen. ,,De storm naar de loods was gigantisch. Mensen bleven spullen brengen naar de loods, zelfs als we er niet waren. Dan fietste ik toevallig even langs de loods en zag ik weer tassen vol staan. Dan was ik blij dat ik de sleutel bij me had. Nu hebben we echt niks meer nodig. We zijn bezig de loods leeg te maken. De vluchtelingen zijn in hun basisbehoefte voorzien. De spullen die we niet meer kunnen gebruiken, gaan met een vrachtwagen naar Roemenië en Polen met name voor de Oekraïense vluchtelingen. Alles komt goed terecht.”

De inrichting van de opvang in de Appelgaard is in sneltreinvaart gegaan. ,,We wisten niet precies wanneer de vluchtelingen kwamen”, vertelt Lucie, ,,dus we wilden alles goed op orde hebben. In totaal stonden er honderd bedden, waar er ongeveer tachtig van zijn bezet.” Patrick vult aan: ,,Toen de vluchtelingen er waren, hadden we een compleet bedrijf te runnen. Er waren zo’n 130 vrijwilligers per dag aan het werk in catering, beheer, wassen en begeleiding. Het liep allemaal erg goed. Dat kwam ook omdat iedereen enorm betrokken was en ook liefdevolle aandacht aan de vluchtelingen gaf. En dat alle verbindingen goed waren ingeregeld.” Agnes laat weten: ,,Ja, die hele saamhorigheid, dat geeft toch wel een goed gevoel”. Patrick vult aan: ,,Het succes van dit alles was korte en snelle lijnen in communicatie en organisatie. En daarnaast de tijd nemen voor de vluchtelingen en vrijwilligers in het creëren van betrokkenheid”.

Op het moment dat de bus met vluchtelingen arriveerde, zagen de drie vrijwilligers vermoeide en gestreste vluchtelingen uitstappen. ,,Ze wilden alleen maar eten, douchen en slapen”, vertelt Lucie. ,,Het enige dat we op dat moment konden doen, was ze geruststellen.” Agnes gaat verder: ,,Je zag dat ze na een paar dagen tot rust kwamen. We zijn toen wat activiteiten gaan organiseren, zoals een beauty- en filmavond. De ontspanning deed hen erg goed.”

INTENS De Appelgaard is inmiddels leeg en weer bruikbaar voor sportactiviteiten. De vluchtelingen zijn ondergebracht in twee panden in het dorp en bij gastgezinnen. ,,Veel vrijwilligers zijn meeverhuisd”, zegt Lucie. ,,Het was ook gek om afscheid te nemen. Die paar weken waren zo intens. Ongelooflijk hoe snel die band groeit. De Oekraïeners hadden ook veel moeite met afscheid nemen. Je bouwt echt iets met ze op.” ,,En nu gaat het vervolg om verbinden”, geeft Patrick aan. ,,Zo zijn we bijvoorbeeld bezig met buddies; het koppelen van Hardinxveldse gezinnen aan Oekraïense gezinnen. Het gaat soms om kleine praktische dingen waar we mensen voor nodig hebben, bijvoorbeeld om naar de kapper te gaan of naar de dokter. Of gewoon voor een wandeling. Elke week zijn er nog zo’n 150 vrijwilligers bezig en we kunnen nog steeds mensen gebruiken die willen helpen.”

Hoe de toekomst eruit ziet weten de drie vrijwilligers ook niet. ,,Dat hangt natuurlijk af van de vluchtelingen”, zegt Patrick. ,,Maar langzaamaan krijgen de vluchtelingen ook weer hun eigen dingen zoals bijvoorbeeld werk en school, wij passen ons als vrijwilligers vervolgens weer aan op de noodzakelijke behoeften. Veel is en blijft nog onzeker gezien de mogelijke toekomstige toestroom van vluchtelingen naar Nederland, maar we houden met alles rekening en gaan in ieder geval met het kernteam een plan bedenken om de vrijwilligers enthousiast te houden.” Ook laat hij weten dat er voor de Oekraïense mensen inloopochtenden worden geregeld in het pand van de christengemeente. ,,Dit is ook bedoeld voor de vluchtelingen die in de gastgezinnen zitten”.

BETROKKENHEID Lucie laat weten dat haar organisatie (Deelcafé De Buurman) bonnen heeft voor de vluchtelingen voor koffie en taart. ,,De nood is nu een keer niet ver weg, maar juist dichtbij.” In haar dagelijkse werkzaamheden werkt ze bij het Deelcafé ook met vrijwilligers. ,,Dit paste echt perfect in mijn straatje.” Als ondernemer van een consultancy-bureau (Totally in Control) binnen non-profit zorgt Patrick er dagelijks voor dat alles goed verloopt met alle partijen en houdt hij de helikopterview. Oud-docent Agnes is in augustus met pensioen gegaan, maar heeft tot nu nog geen tijd gehad om in een zwart gat te vallen. ,,De betrokkenheid en het organiseren is echt onze kracht. En dat we geen organisatie zijn en onszelf blijven”, vertelt Agnes. Patrick laat weten dat hij vindt dat de dames het reilen en zeilen enorm goed en effectief hebben gecoördineerd.

Patrick wilt daarnaast de samenleving bedanken: ,,We hebben alle betrokkenheid uit het dorp gevoeld. De (sport)verenigingen, kerken, de scholen, de ondernemers, de gemeente, Servanda, iedereen heeft meegeholpen aan dit gezamenlijke succes en we hebben de klus met elkaar geklaard. En vrijwilligers blijven zich nog steeds melden. Dat is goed, want zo houden we het vrijwilligerswerk onder de aandacht. Het is geen verplichting, er zit altijd wel iets voor je bij.”

Info: www.hvgd-helpt-oekraine.nl en wie zich wil aanmelden als vrijwilliger kan mailen naar hvgdhelptoekraine@gmail.com..